Verliefd........

Verliefd dus......... en niet op Mr. Hung (of Mr. Hunk zoals hij al genoemd werd), maar op An. Hoi An heet ze en het was liefde op het eerste gezicht. Ik vind d'r helemaal fantastisch en vind bijna alles leuk aan haar. Hoi An is een prachtig stadje met een hele leuke, relaxte sfeer. Het staat op de Unesco Werelderfgoedlijst en is ontzettend populair. Ondanks dat het enorm toeristisch is, heeft het z'n sfeer en authenticiteit behouden. Het centrum is auto- en scooter vrij tot 23 uur en daardoor is het heerlijk slenteren in de gezellige straatjes met vele winkeltjes, restaurantjes, barretjes en marktjes. Het centrum van Hoi An is versiert met lampionnetjes en omdat het hoogzomer is, leeft iedereen op straat, staan alle ramen en deuren overal open en is er een hele relaxte en gezellig sfeer.

Daarnaast had ik het meest relaxte hotel dat je je maar kunt bedenken. Ik kwam 's ochtends om 5.30 uur aan en kon direct gebruik maken van m'n kamer. Een ruime kamer met heerlijk bed en om 10.30 uur werd ik gewekt door de telefoon. Of ik om 11.30 uur beneden wilde komen voor een feestje ter gelegenheid van de sterfdag van opa 15 jaar geleden. Alle gasten waren uitgenodigd om mee te eten en te drinken met de familie en buren. Zo'n 40 personen, lawaai genoeg en zeker eten en drinken genoeg. Leuk om mee te maken en erg gezellig om de andere gasten te leren kennen. Na het feestje heb ik lekker bij het zwembad gelegen en 's avonds op de fiets naar het centrum. Beetje rondslenteren, wat eten, een cappuccino en genieten. 

De rest van de week heb ik eigenlijk niets anders gedaan dan luieren aan het zwembad, op de fiets naar het strand en het stadje, eten en drinken. Niet veel dus en eigenlijk was dat wel even goed na een toch wel heftige week. Ik heb nog een avondje lekker gegeten met Tam en Josh uit Londen die in hetzelfde hotel zaten en 2 dagen met de Duitse Dominic afgesproken. Het blijft leuk dat je altijd wel mensen ontmoet om even mee te praten of een tijdje mee door te brengen. 

Hoi An staat naast de lampionnen ook bekend om de kleermakers. In elke straat zitten er minstens 5. Je kan je kleding er op maat laten maken, zelf de stof uitzoeken en de volgende dag is het meestal al klaar. Uiteraard heb ik ook wat besteld en als ik niet nog veel langer zou reizen, nog wel meer. Maar mijn backpack moet wel handelbaar blijven (en onder de 15 kg), dus heb ik het bij 2 shirtjes gelaten. Uiteraard zwart :-) 

Het was een heerlijke tijd, voelde me er erg thuis. Op m'n te kleine fietsje crosste ik wat rond, met m'n Maps.me app die ook offline werkt verdwaal je niet snel en vind je altijd je eindbestemming. Behalve als je een rondje gaat hardlopen door de rijstvelden en de app het af laat weten, gevolg een paar kilometer om en vele zweetdruppels extra. Zelfs om 7 uur is het al erg heet. Ik zou maar 4 dagen in Hoi An zijn, dat werden er uiteindelijk toch 7, omdat het zo heerlijk was. En had ik het toch een beetje moeilijk om afscheid te nemen van m'n nieuwe liefde  :-)   

Bijzonder hoe snel je je aanpast aan de gebruiken en gewoonten in een land als je er meerdere weken bent. Vroeg opstaan, vroeg naar bed, eten op straat, afdingen, het verkeer....... Het went allemaal heel snel. Toch blijf ik me verbazen over vele dingen in Vietnam. Zo zie je de meeste vrouwen volledig ingepakt op straat, met een mondmasker, hoed, sweater met capuchon, lange broek, sokken en handschoenen! Alsof het -10 graden is. Het blijkt dat vrouwen een blanke huid willen hier en dus absoluut de zon vermijden op hun huid, ondanks dat het 35 graden is. Een blanke huid betekent dat je geen 'arbeider' bent en niet hard hoeft te werken. Hoe anders is het voor de westerlingen, wij vinden een bruin kleurtje mooi en gezond. Inmiddels ben ik al mooi een beetje bijgekleurd, maar gebruik uiteraard liters zonnebrand crème.

Nog meer verbaas ik me over de vele scooters, of motorbikes zoals ze hier genoemd worden. Nederland is een fiets natie, Vietnam is de scooter natie. Iedereen heeft een scooter of wil nog een scooter, het is een echt status symbool. Het is ook wel een handig gebruiksmiddel, goedkoper dan een auto, minder warm dan fietsen, maar wel meer verontreiniging voor 't milieu. Daar zijn Vietnamezen niet zo mee bezig, net als hygiene en verkeersveiligheid niet zo hoog op het lijstje staan. Veel scooters dus, maar omdat het vaak het enige vervoermiddel is, vervoeren ze er werkelijk alles op! Vaak ben ik te laat om een foto te maken, maar ik heb de gekste dingen voorbij zien komen op of aan een scooter. 4 of zelfs 5 mensen op 1 scooter, een kast achterop, een heel kozijn met glas, 400 rollen WC papier, 8 cans met 10 liter waterflessen, lading dode kippen, paar 40 liter-zakken vol lekkende ijsblokjes, een 2 persoons matras, koelkasten, stoelen en tafels en een lading dozen opgestapeld. Een kinderzitje is er natuurlijk niet, dus dan zetten we de kinderstoel maar gewoon voorop de scooter en het kind (soms nog een baby die net kan zitten) kan gewoon mee! Of zelfs zonder kinderstoel, kinderen die kunnen staan, kunnen gewoon staand mee op de scooter........

Ik heb een leuk filmpje gevonden over bijzondere fietst en scooters bepakkingen. Het is gemaakt door een stel dat veel reist en blogt en het geeft goed weer wat je onderweg tegenkomt. Zie: http://youtu.be/HczRoIeW9r4

Vrijdag nam ik afscheid van An en vertrok ik met de bus naar Hue. Dat was erg wennen, weer een wat drukkere stad en eigenlijk niet zo heel veel te beleven. Met uitzondering van de Citadel, het huis van de voormalige keizer en waar het bestuur destijds zetelde. Deze heeft veel te verduren gehad in de oorlogen, maar wordt gerestaureerd en is mooi genoeg om te bezoeken. Ik was er een ochtend en ben daarna op een scooter doorgereden naar het strand, zo'n 15 kilometer verderop. Eerst een verlaten strand, prachtig, maar beetje saai en daarna kwam ik terecht bij de Beach Bar Hue en had daar een heerlijke middag. Wat een plaatje en lieve bediening! De foto's spreken voor zich...... Een droomlocatie! 

Door naar Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Wederom een gekkenhuis met het verkeer, scooters overal en oversteken blijft een uitdaging, want de meeste mensen rijden door rood.  De verkeersregels zijn me nog steeds niet helemaal duidelijk, ik denk dat ze er niet zijn. Rechtdoor op zelfde weg of rechts voorrang is hier niet van toepassing, degene die het hardst toetert heeft of neemt voorrang.

In de Old Quarter waar de meeste hotels staan, is het een een gezellige en drukke boel. Overal wordt weer van alles op straat verkocht en leeft iedereen buiten. 's Avonds koelt het iets af, van 40+ naar 35 graden en is het druk rondom het meer dat midden in de stad ligt. Ik ga daar lekker zitten en na een poosje komt een studente op me af met de vraag of ze even met me mag praten om haar Engels te oefenen. Wel ja, gezellig! Het duurde maar even en toen zaten er 8 die me het hemd van het lijf vroegen. Best grappig, maar na een poosje had ik het wel gehad en maakten we er een eind aan. Twee van hen vragen me mee voor een ijsje en zo sta ik zomaar op een soort parkeerplaats voor scooters, waar alleen maar Vietnamezen zijn om daar ook een ijsje te eten. De studenten krijgen veel aandacht, want ik ben de enige Westerling (en lang en blond met blauwe ogen) en dat blijkt erg interessant. Iedereen begint met ons te praten in wel heel gebrekkig Engels en na een kwartiertje heb ik echt wel gehad. We nemen afscheid, maar niet voordat ze me uitnodigen voor een bezoek met hun samen aan het Ho Chi Minh museum en mausoleum de volgende ochtend. 

Samen met Le en Hue in de bus om 8 uur naar het museum en het viel me al direct op hoe liefdevol te praten over Ho Chi Minh, de man die hun en hun land vrijheid heeft gegeven. Ze zijn erg trots op hem en noemen hem net als de meeste Vietnamezen liefkozend Uncle Ho. Leuk om door Le en Hue rondgeleid te worden en te zien hoe trots ze zijn op hun Uncle Ho. Alhoewel ik wel een beetje mijn vraagtekens heb bij de objectiviteit van de informatie die te lezen valt. Het mausoleum was tot grote teleurstelling van de meiden gesloten op maandag, ik vond dat niet zo'n groot probleem. Een man die al 40 jaar overleden is, ook al is het DE Uncle Ho, hoef ik niet zo nodig te bezoeken. 

De middag heb ik doorgebracht met wat boodschappen doen en het boeken van een trip naar Halong Bay op een cruise schip. 3 dagen en 2 nachten genieten van een
prachtig rotsachtig Kartsgebergte in de zee. Halong Bay is waarschijnlijk de meest populaire toeristische attractie van Vietnam, en tevens een internationaal bekende bezienswaardigheid. Het staat op de lijst met UNESCO World Heritage Sites, en is in 2012 uitgeroepen tot een van de nieuwe zeven wonderen van de wereld.

Om 8 uur kwam de bus voorrijden om met 16 personen naar Halong Bay af te reizen. Na 4 uur rijden stapten we op een kleine boot die ons naar het cruise schip bracht. Ik had er al grappen over gemaakt, maar het was echt een soort Love Boat, van de serie uit de jaren 80, met Captain Stubing, Isaac en Julie...... Een prachtige boot, met mooie kamers, een restaurant en een zonnedek. Wow, hier kan ik me wel weer een paar dagen vermaken en helemaal in deze bijzondere omgeving.

Na een uurtje vertrokken we met de kleine boot naar een Floating Village, een dorpje op het water. De mensen daar kunnen niet lezen en schrijven en leven van de visvangst. Met kleine roeibootjes maakten we een mooie tocht om daarna te eindigen bij een strandje. Zwemmen, kajakken en volleyballen of gewoon wat luieren, het kon allemaal. Wat een straf.

De zonsondergang was adembenemend mooi, ik kan het niet goed omschrijven, maar de foto's zeggen genoeg denk ik. Wat een voorrecht om het mee te mogen maken in zo'n bijzondere omgeving! 

De avond lekker op het zonnedek doorgebracht met een drankje, nog steeds 31 graden. Vroeg naar bed, want volgens onze gids was de zonsopgang om 5.20 uur. Dat bleek dus net 10 minuten te laat helaas, maar morgen hadden we nog een kans om het te zien. Na het ontbijt voeren we weer verder naar een ander deel waar we voor anker gingen en een grot bezochten, lekker konden zwemmen, zonnen en kajakken. De lunch bestond uit een BBQ op het zonnedek en werd voor ons klaargemaakt. We hoefden alleen maar te zitten en te relaxen, wat een luxe.

Helaas werd er slecht weer voorspeld en moesten alle boten terug naar de haven. Dat betekende dat we een nacht en dag minder op de boot door konden brengen, heel erg jammer, maar veiligheid gaat voor. Om 23 uur s avonds waren we weer terug in Hanoi, waar er een overnachting voor me geregeld was. 

Ik heb al veel mooie en bijzondere dingen gezien, maar dit was echt wel een van de hoogtepunten van de afgelopen weken. Onbeschrijflijk mooi!

Mijn telefoon had inmiddels wat kuren gekregen, het opladen ging bijna niet en de batterij was binnen een half uur leeg. Niet echt handig, want het is bijna m'n levensader hier. Tuurlijk kun je zonder telefoon, maar tijdens het reizen wordt het wel heel lastig zonder. De lijntjes naar Nederland lopen via mijn telefoon, alle hotelboekingen, reserveringen voor tripjes, de route app en alle foto's staan erop. Ook gebruik ik vaak internet om op te zoeken waar ik het beste kan slapen, wat ik absoluut moet zien en wat m'n volgende bestemming zal zijn. Vandaag dus op pad om weer een goed werkende telefoon te krijgen. Na 4 winkels, 2 taxi-ritjes, heel veel slecht Engels  sprekende Vietnamezen en een middag wachten in reparatie centrum heb ik weer een goed werkende telefoon! Ontzettend blij mee, alle gegevens zijn bewaard gebleven en alles werkt zoals het hoort volgens mij. Een deel van de foto's zijn verdwenen, maar gelukkig staat alles op de Ipad en heb ik natuurlijk wel back-ups gemaakt (of laten maken, met dank aan m'n lieve broer), maar ik kneep hem toch wel even......

Nu het telefoon probleem is opgelost, is het tijd om  het volgende probleem tackelen...... Wat is mijn volgende bestemming? Ik heb al een idee, ik ga kijken of ik het kan boeken en regelen! Op naar de groene bergtoppen en rijstterrassen! 

Inmiddels zie ik ontzettend veel postings op Facebook van trotse ouders van kinderen die geslaagd zijn voor hun examen! Van harte allemaal, tijd voor een feestje! 

Daarnaast krijg ik veel vragen wanneer ik terug kom (en of ik wel terug kom :-)) Ik heb het ontzettend naar m'n zin, vind het heerlijk om andere landen en culturen te ontdekken en als het aan mij ligt zou ik dit nog maanden vol kunnen houden. Tuurlijk mis ik thuis wel, m'n lieve familie en vrienden, maar via de What's app en Facebook contact en bellen is op dit moment prima. Dus zoals het er nu uit ziet blijf ik totdat ik echt terug moet en ben ik rond de 20e Juli weer in Nederland.......

Zoen,
Ciska