Fietsen in Toscane - van Lucca naar Chiusi

Weer een nieuw plan nu het reizen toch wat beperkingen met zich mee brengt. Mijn vakantie is in september gepland en dan is het in Zuid Europa natuurlijk nog erg aangenaam qua temperatuur. Even zoeken en inlezen, wat kan en wil ik? De fietstocht in Nederland vorig jaar is me goed bevallen, dus een rondje fietsen in Italië moet het worden, Toscane lijkt me prachtig en er zijn best veel mogelijkheden. Ik vind een route en boek het via een reisorganisatie, dat scheelt veel regelen qua overnachtingen en routes uitzoeken, wel fijn als de weken voor je vakantie nog wat hectisch zijn. Op m’n eigen elektrische mountainbike laat ik een bagagedrager monteren en nu kan ik met 2 fietstasjes en een rugzak op de bagagedrager op pad. Nog steeds weinig bagage, want ik wil de bagagedrager niet te zwaar beladen, dan wordt het alleen maar instabieler (en het totaal ook zwaarder om te fietsen).

Ook de eerste keer met m’n elektrische auto naar het buitenland kan afgevinkt worden. Even goed plannen van te voren met de ANWB app en dan is Duitsland en Zwitserland prima te doen. Genoeg (snel)laadpalen en mogelijkheden. Italië is wel een ander verhaal…..  nog niet heel veel laadpalen en als een paal dan ook nog niet goed werkt, wordt het toch wel wat lastig 🙁. Maar zoals altijd kwam ook dit weer goed en reed ik maandag eind van de dag La Spezia nabij de westkust van Italië binnen. Een appartementje midden in het centrum had ik geboekt via Booking.com, erg leuk, maar niet handig als je je fiets 4 etages naar boven moet slepen. Note to myself: als op fiets, altijd vragen naar stalling mogelijkheid voor fiets.

Mijn fietstocht start woensdag in Lucca, dus had ik de tijd om vanuit La Spezia  met de trein naar Nationaal park Cinque Terre te gaan. In dit park liggen vijf dorpjes die opgenomen zijn op de UNESCO-werelderfgoedlijst langs de Italiaanse kust, ik bezocht Monterosso al Mare, Vernazza en Riomaggiore. Prachtige, authentieke dorpjes, maar ook zeer toeristisch en erg druk bezocht. Gelukkig was ik vroeg vertrokken en kon ik om 9 uur al genieten van de eerste Italiaanse cappuccino op een bijna leeg terras in de zon. Telkens liep ik een klein stukje de ‘verkeerde kant’ op en ontliep zo de meeste toeristen. Ik blijf het niet fijn vinden om met zovelen op supertoeristische plekken te zijn en zoek het dan graag net buiten de gebaande paden.

In de middag pak ik de trein terug en stap weer in m’n auto op weg naar Lucca. Na weer een laadavontuur bij een tankstation onderweg (het scherm van de laadpaal stond in de zon en was daardoor te heet volgens de monteur die er toevallig was, de tiptoetsen werken dan niet……. heel handig in een land waar de zon veel schijnt 😆) kon ik me klaarmaken voor de fietstocht door Toscane van Lucca naar Chiusi. Tassen inpakken, rest weer in de auto die daar 2 weken kan blijven staan, fiets klaarmaken en nog even genieten van een heerlijk 5 gangen diner in de tuin van het hotel. De gpx route heb ik ingeladen in de Komoot app en zo vertrek ik woensdagochtend rond 9.30 uur richting Pisa.

Een onverharde route langs het water met een stalend zonnetje, weinig overige verkeer en sta ik 1,5 uur later zomaar bij de Toren van Pisa. Bijzonder om er op de fiets te zijn, het voelt direct als vakantie en avontuur………….

Het is druk bij de Duomo di Pisa en de wereldberoemde toren, ik moet weer even wennen aan zoveel mensen bij elkaar. Er staat nog een fietser en uiteraard komen we met elkaar aan de praat. Hij rijdt van zuid naar noord tot Florence en zijn tocht eindigt bijna, ik start net. Na de nodige foto’s nemen we afscheid en rij ik een rondje door Pisa. Er hangt een fijne vibe, het is een kleine stad en erg relaxed. Op een pleintje eet ik een salade en drink natuurlijk een cappuccino. De Italiaanse zijn toch het lekkerste, alhoewel ook hier er veel verschil in zit. Ook qua prijs overigens, gedurende de dagen heb ik €1 betaald tot €4,80 (dat was dan wel op de nr. 1 spot op het plein in Siena).

Ik fiets door een wat kaal landschap richting Casciana Therme waar mijn overnachting is. Een nog redelijk vlakke route met af en toe een welkom stukje bos. Het is warm om te fietsen, schaduw is dan zeker fijn. Ik moet ook even weer wennen om op pad te zijn, moet op m’n route te letten, op het verkeer, maar ook niet vergeten om om me heen te kijken en foto’s in m’n hoofd te maken.

In Casciana Therme word ik hartelijk verwelkomt door de gastvrouw in haar prachtige, klassieke hotel. Het dorpje is bekend om zijn thermen en het zal je niet verbazen dat de gemiddelde leeftijd best hoog is. Veel gezelligheid is er daardoor niet, maar toch ontmoet ik tijdens het eten nog een dame die ook alleen op reis is. Helaas sprak ze geen Engels en ik geen Frans, dus het was een beetje met handen en voeten communiceren, maar ook dat maakt het wel leuk.

De volgende dag stap ik na een heerlijk ontbijt rond 9 uur weer op de fiets voor een redelijk korte route (41 km) naar Volterra. Een prachtig middeleeuws stadje bovenop een heuvel, dus een pittige klim ondanks de ondersteuning van mijn e-bike. Mijn hotel ligt midden in het centrum en ook hier word ik hartelijk verwelkomt. Na een douche zwerf ik wat door de prachtige straatjes, langs het paleis, Duomo en het Romeins theater om uiteraard weer ergens op een terrasje te eindigen in de schaduw. Het is nog steeds erg warm in de zon, maar na de zonsondergang koelt het wel snel af. Ook in de avond is het gezellig in Volterra, ik zoek een leuk eettentje op en eet er weer heerlijk. Het blijft wel grappig dat ook hier vreemd wordt gekeken dat ik alleen aan een tafeltje zit te eten…….

Ik heb 2 nachten in Volterra geboekt, ik vind het fijn om af en toe ook ergens 2 dagen te zijn in plaats van direct weer door te reizen. Uiteraard pak ik wel weer de fiets en plan een rondje in de omgeving. Vooral het eerste deel is fantastisch, heel hard bergaf met mooie haarspeldbochten………….  De route die ik daarna uitkoos was verder niet heel bijzonder, ik dacht in een ander leuk dorpje terecht te komen, maar het was meer een industrie stadje waar ik nog even heel veel moeite moest doen om aan de andere kant van het spoor uit te komen. Geen bruggetjes of oversteekplaatsen te vinden, uiteindelijk toch  maar al worstelend met de fiets via een smalle trap naar beneden en aan de andere kant van het spoor weer naar boven gesleept.

Naast de bagagedrager die de fietsenmaker op m’n fiets heeft gezet, heb ik er deze keer ook voor gekozen om een spiegel te monteren. In Toscane zijn weinig fietspaden en rij ik best veel over verharde eenbaansweg  waar ook veel autoverkeer is. De eerste dagen vergeet ik er nog wel eens op te kijken, maar de handigheid en gewoonte is er snel ingesleten.

Ook moet ik weer even wennen aan het op pad zijn met weinig bagage, het leven uit tassen en dus elke dag in- en weer uitpakken. Maar ook dat went weer verbazingwekkend snel. Alles heeft z’n plekje binnen 2 dagen en er zit een vaste volgorde in het inpakken. Ik heb 2 kleine fietstassen mee waar m’n kleding en toiletspullen in zitten, in mijn rugzak die achterop de bagagedrager vastzit heb ik de waardevolle spullen die ik altijd mee neem als ik m’n fiets achterlaat en in de frametas zitten alle fietsbenodigheden als lader, binnenbandje, vulpatroon, gereedschap, olie, e.d. Als laatste heb ik nog 2 tasjes bij m’n stuur waar de snelle benodigdheden in zitten, zoals een bidon, een powerbank, zonnebrandcrème, beetje kleingeld enz. Mijn telefoon fungeert tevens als routeplanner en zit op een houdertje voorop het stuur.

Op zaterdag stap ik weer vroeg op de fiets en rij via een prachtige route naar San Gimignano, ook wel het Manhattan van de middeleeuwen genoemd. Deze bijnaam heeft het stadje dat op een hoge heuvel ligt, te danken aan het enorme aantal woontorens. Ooit waren het maar liefst 72, families bouwden tegen elkaar op: hoe hoger de toren, hoe meer aanzien. Nu zijn het er nog 13 en geven ze het stadje een prachtige skyline. Mijn hotel is midden in de stad en mijn kamer heeft een prachtig uitzicht op de Toscaanse heuvels. Ook nu dwaal ik weer heerlijk rond in de stad en haal natuurlijk een ijsje bij de beroemdste ijsmaker van Italië, Sergio Dondoli. Hij voegde als eerste witte wijn toe aan zijn ijs……… nu ben ik niet zo’n wijndrinker, maar dit smaakte zeker wel!  De 2e dag in SG fiets ik weer een rondje in de omgeving en stop regelmatig omdat de omgeving zo prachtig is. Inmiddels zie ik ook donkere wolken aankomen en moet haast maken om weer “thuis” te komen. Ik kom net op tijd weer in het hotel, voordat het onweer losbreekt. Er valt een enorme bak water uit de lucht, zeer welkom volgens de Italianen, het heeft weken niet geregend. Check het filmpje van de bui, het ging echt tekeer!

Het is mistig als ik maandag weer op de fiets stap en SG verlaat. Met een jasje aan, want het is echt te koud als je hard de bult af gaat. Dat blijft fantastisch om kilometers lang zo hard naar beneden te denderen. In het dal is de mist vrij snel verdwenen en fiets ik al slingerend richting Poggibonsi. Niet echt bijzonder, maar wel met een grote Coöp supermarkt waar ik water en fruit haal voor onderweg. Via een gravel fietspad vervolg ik m’n weg en je kan zien dat het ook hier gisteren erg heeft geregend. Een stuk fietspad is afgesloten en op verschillende stukken is het helemaal weggeslagen. Af en toe door de modder, m’n fiets (en ik ook) zien er niet meer uit. Wat zijn we overigens verwend in NL met onze mooie fietspaden……. de wegen zijn hier bar en boos, laat staan de fietspaden (als ze er al zijn).

Ik vervolg mijn weg richting Siena en fiets hele stukken over de pelgrimsroute Via Francigena. Alle wegen leiden naar Rome en dat geldt zeker ook voor deze route die ik deel met veel wandelaars.  De route is Europees cultureel erfgoed en werd al beschreven in het jaar 900. De Via Francigena begon in Canterbury en via Engeland, Frankrijk, Zwitserland en natuurlijk Italië kwamen de pelgrims uiteindelijk aan in de ‘eeuwige stad’ Rome. De tijd ontbreekt om door te fietsen naar Rome, maar wie weet gaat dat ook nog eens lukken in de toekomst.

Ik bezoek Monteriggioni, weer een mooi middeleeuws dorpje op een heuvel, omringd door goed bewaard gebleven stenen muren en veertien torens. Monteriggioni is eigenlijk meer een versterkte burcht dan een dorp. Er zijn maar een paar straatjes om een centraal plein.

Mijn eindbestemming voor vandaag is Siena en rond 15 uur kom ik aan in een mooi hotel net buiten het centrum. Snel omkleden en te voet naar het centrum waar ik weer heerlijk rond dwaal door deze beroemde stad. Ik bezoek het  prachtige plein Piazza del Campo en de Duomo di Siena, waar ik overvallen word door cameraploegen terwijl ik het plein op loop……. Ik waan me even wereldberoemd, totdat ik merk dat het gaat om een auto die direct achter mij het plein op rijdt onder begeleiding van veel politie en beveiligers. Navraag leert me dat het om een hooggeplaatste politicus gaat die een bezoek brengt aan de stad en de Duomo.

Dinsdag heb ik een lange tocht voor de boeg en vertrek ik vroeg. Ik verbaas me weer over de prachtige omgeving waar ik me in bevind en voel me intens gelukkig dat ik dit weer mee kan en mag maken. Ik ervaar weer de absolute vrijheid die het alleen reizen me geeft, ik hoef niets en kan het pad volgen dat ik graag wil. Vrijheid in m’n hoofd en in m’n lijf….

Het is erg warm en de route is lang, met lange stukken onverhard over grove gravelpaden, erg stoffig, heuvel op en heuvel af, maar waanzinnig mooi. Naast dat het fietsen in deze omgeving me waanzinnig gelukkig maakt, heb ik me ook een aantal keren afgevraagd waarom ik dit ook al weer wilde doen. Ik ben moe en warm, zit van onder tot boven onder het stof en zwoeg hele stukken alleen de heuvels op. Maar elke keer is er dan weer een ontmoeting met wandelaars, fietsers of zelfs 2 Vlamingen te paard die dezelfde route volgen en waardoor de vermoeidheid weer op de achtergrond raakt. Rond 16 uur kom ik aan in San Qurico en na een glas water en wat eten voel ik me weer en stuk beter. Mijn overnachting is nog 5 kilometer verder de heuvels op en als ik daar aankom weet ik waarom ik het ook al weer doe………… Wat een fantastische plek  midden in de Toscaanse heuvels staat deze Agriturismo Il Rigo. Een agriturismo is een overnachtingsmogelijkheid bij de boer. Het woord ‘agriturismo’ is dan een samenstelling van ‘agriculture’ wat agricultuur betekend en ‘turismo’ wat staat voor toerisme. Terwijl ik in hangmat in de tuin lig, komt de eigenaresse me een kopje cappuccino brengen. Wat ben ik op een waanzinnige plek beland! Ik besluit om niet terug te rijden naar het dorp om te eten, maar eet mee op de boerderij. De beste beslissing, want wat een gastvrijheid ervaar ik hier en wat een heerlijk diner met verse, biologische en seizoensgebonden producten word me voorgeschoteld. Alle gasten zitten lekker buiten aan tafeltjes, met verse bloemen en een kaarsje en het 5-gangen diner is verrassend en heerlijk.

Ook het ontbijt de volgende ochtend is zeer verzorgd met verse en zelfgemaakte producten. Ik had hier nog graag een dagje langer willen zijn en besluit om ooit weer eens terug te gaan. Voor nu stap ik weer op m’n fiets voor de laatste fietsdag naar Chiusi. Het eerste stuk weer door de prachtige Toscaanse heuvels over gravelpaden, dit is echt het Toscane zoals ik het had bedacht. Na zo’n 25 kilometer bereik ik Montepulciano, waar ik op het plein even wat drink en me vermaak met het aanschouwen van een reisgezelschap op leeftijd die allemaal een roze koptelefoon op hebben en naar hun reisleider luisteren. Een vermakelijk gezicht. Als ik even later verder wil fietsen en bovenaan een steil straatje sta te twijfelen kom ik gesprek met een Nederlands stel. We kletsen nog wat daar en het is zo leuk dat we samen besluiten om wat te gaan drinken. Even later zit ik dus weer op terrasje, maar nu gezellig in het Nederlands te kletsen met Monique en Geje. Het blijft bijzonder dat je soms zomaar mensen tegenkomt waar het direct mee klikt en je ervaringen mee deelt. Hoe leuk het ook is, ik moet wel weer verder, want ik heb nog een stukje fietsen voor de boeg.

Ik verlaat de Toscaanse heuvels en rij door een natuurgebied met veel water, riet en natuur. Het enige voordeel is dat ik uren alleen fiets en niemand tegenkom, maar echt bijzonder vond ik het niet. Uiteindelijk fiets ik nabij Chiusi en word ik nog wel via een paar uitdagende heuvels naar mijn overnachtingplek net buiten Chiusi geleid. Ik sta voor een mooi landhuis aan de poort en wordt binnengelaten door Carolina en fiets naar boven naar het huis dat een voormalig klooster blijkt te zijn. Een prachtige authentieke kamer in een bijzonder mooi gebouw. In de tuin is een zwembad, maar toch verkies ik een douche en fiets ik daarna richting het dorp om daar wat rond te kijken en te eten. Ik kan niet echt een leuk plekje vinden en fiets weer terug richting Carolina, die me al een restaurant had aangeraden 100 meter verderop. In de oude stallen van het landgoed van groothertog Leopoldo is dit restaurant en ben ik helaas helemaal alleen. De chef-kok vindt het wel gezellig dat ik kom eten en komt zelf bedienen en wat kletsen. Heerlijke en bijzondere gerechten in een prachtige ambiance, toch jammer dat er niet meer mensen zijn, dat is toch net wat gezelliger.

En dan komt het eind van mijn fietsavontuur in Toscane al in het zicht. Op donderdag fiets ik naar het treinstation in Chiusi en pak de trein richting Lucca waar mijn fietstocht begon en mijn auto is blijven staan. Het eerste gedeelte naar Florence is er ruimte genoeg voor mij en mijn fiets, ik zit alleen in de wagon. De trein van Florence naar Lucca is veel drukker en moet ik staan tussen de fietsen. Het leuke is dan wel dat er meerdere fietsers zijn en er leuke gesprekken ontstaan. Ondertussen kijk ik uit naar de ontmoeting met mijn vriend Gerard, die ook onderweg is met het vliegtuig vanuit Nederland naar Pisa en daarna de trein naar Lucca. We kennen elkaar nog niet zo lang, des te leuker is het dat hij naar Italië afreist om samen terug naar huis te reizen. We komen ongeveer tegelijk aan met de trein en ontmoeten elkaar onder de klok op het perron………..net als in de film………………….. ;-)

We brengen nog een dag door in Lucca waar we een appartementje midden in het centrum naast het Piazza Anfiteatro hebben. Lekkere vibe daar met de vele  restaurantjes en terrasjes en de temperatuur is ook nog steeds aangenaam. Vrijdag aan het einde van de ochtend fiets ik naar mijn auto die buiten de stad staat en haal daarna Gerard weer op in de stad. De navigatie denkt dat de snelste route midden door de winkelstraat van Lucca is………  Er waren best veel mensen die ons wat vreemd aankeken; hoe bedenk je het ook om met een auto en fiets achterop door de smalle winkelstraatjes van Lucca te rijden. Net doen of we gek zijn en gewoon blijven lachen………….. dat doen de Italianen ook.

We rijden langs de kust via Genua naar Milaan, overnachten in Zwitserland en rijden zaterdag weer naar het hoge noorden van Nederland.

Wat weer een mooi avontuur en wat ben ik blij dat ik weer op pad was. Even weer de vrijheid van het alleen reizen ervaren, het aangename weer, de prachtige omgeving en even helemaal niets moeten…….. Ik trapte een kleine 450 kilometer in Toscane, ik hoop dat er in de toekomst nog vele zullen volgen.