Last stop..... Malediven

Een simpele backpacker op de Malediven, dat lijkt niet helemaal te passen. Bij de Malediven denk ik aan witte stranden, immens blauw water en vooral luxe en dure resorts en dus onbetaalbaar (voor mij). Maar het blijkt best mee te vallen tegenwoordig, vandaar dat ik inderdaad zomaar een weekje op zo'n droombestemming kon vertoeven.

De Malediven bestaan uit meer dan 1100 eilanden, waarvan er 200 bewoond en 100 ‘luxe resorteilanden’ zijn...... Sinds 2012 is het toegestaan in de Malediven om hotels te bouwen en guesthouses te runnen door de locale bevolking en zijn er dus niet alleen maar dure resorts in de Malediven. Ik moest dus op zoek naar een lokaal eiland en dan ook nog een beetje dicht bij het internationale vliegveld van Male. Het zal je niet verbazen dat al het vervoer via het water gaat en na aankomst nog een paar uur met de boot naar een ver afgelegen eiland had niet mijn voorkeur. En zo vond ik via Booking.com en wat blogs het eiland Maafushi. Met de ferry vanaf Male zo'n 1,5 uur varen en met een speedboot een half uurtje. De prijzen voor een 3-sterren hotel waren ook meer dan acceptabel, dus was het snel geregeld...... de laatste week van mijn reis zou op Maafushi in de Malediven zijn.

Vanuit Sri Lanka vloog ik op maandagavond in een dik uur naar Male en kwam daar rond 21 uur aan. Het is een klein vliegveld en de bagage afhandeling en paspoortcontroles gingen heel vlot. Bij de uitgang werd ik keurig opgevangen door een host van het eiland en moest ik even wachten op wat andere passagiers voor het boottochtje met een speedboot naar het eiland. Inmiddels was het 22 uur en liepen we het vliegveld uit, een zebra-pad over en het enige wat je dan nog ziet is water en boten. Ik vond het een bijzondere gewaarwording.

Na een half uurtje in het donker over het water racen kwamen we aan bij het kleine vrolijk verlichte haventje van Maafushi. Mijn backpack ging op een wagentje en een medewerker van het hotel liep met me naar het hotel. Direct was er het relaxte eiland-gevoel....... lopen over een strand-straat, nog een heerlijke temperatuur en allemaal vrolijke mensen. In het hotel werd ik hartelijk verwelkomt met een drankje, kreeg wat informatie over het eiland en hotel en werd daarna naar mijn kamer gebracht. Een prachtige kamer met een goed (wel wat hard) bed, mooie ruime badkamer en een klein balkonnetje. Daar kon ik de komende nachten prima slapen!

Maafushi is een klein eiland met zo'n 1500 inwoners en zeker niet te vergelijken met een resort-eiland. Je hebt hier een aantal hotels, hostels en guesthouses en voor de rest wat restaurantjes, winkeltjes, woonhuizen en heel bijzonder: de gevangenis van de Malediven. Uiteraard is deze goed beveiligd, helemaal ommuurd en zijn er zo'n 600 gevangenen binnen de muren is me verteld. Het eiland is zo'n 1200 meter lang en 300 meter breed, in 25 minuten loop je eromheen. Een derde bestaat uit hotels, guesthouses en restaurantjes, een derde zijn huizen waar de locale mensen wonen en het andere deel wordt geheel in beslag genomen door de gevangenis. 

De Malediven hebben een moslim geloof, waardoor het op bijna alle lokale eilanden verboden is om alcohol te schenken en in bikini te lopen. Omdat 80% van  de inkomsten voortvloeit uit het toerisme en toeristen toch graag in bikini zonnen hebben ze op Maafushi een deel van het strand afgeschermd voor toeristen. Alleen op Bikini Beach mag je als toerist in bikini zonnen en zwemmen, op de rest van het eiland is het verplicht om je knieën en schouders te bedekken. Ook alcohol is verboden te schenken op het eiland, daarom ligt er een boot voor de kust waar wel alcohol geschonken wordt. Technisch gezien ligt de boot niet in de Malediven, maar op zee en is het dus geoorloofd daar wel alcohol te drinken. Aangezien ik ook (bijna) geen alcohol drink ben ik er niet geweest en heb ik het gewoon gehouden bij dagelijks een kokosnoot of een lekkere fruitshake.

Als ik voor de eerste keer ’s ochtends m’n ogen open doe zie ik het eiland voor het eerst bij daglicht en ben ik aangenaam verrast. Ik loop een rondje om het eiland en blijf maar foto's maken. Azuurblauwe zee, wit strand en de zon, wat een heerlijkheid. In de middag strijk ik neer op Bikini Beach onder een palmboom, want het is ook hier erg warm. In het hotel kreeg ik een badhanddoek mee en werd een strandbed voor me op het strand gezet...... wat een verwennerij! De rest van de middag vermaak ik me met een beetje lezen, kletsen met een paar Engelsen, wat slapen en foto's maken. Ik loop nog een keer de zee in en snorkel wat, het rif is direct aan het strand en de zee is glashelder. Uiteraard wacht ik op de zonsondergang en wow...... wat is het toch prachtig!

Even douchen en daarna ga ik bij het buur hotel eten. Dit is van dezelfde eigenaar en heeft een leuke tuin met hangmatten en schommelstoelen. Het wordt m'n vaste stekje gedurende de week :-). Lekker eten, heerlijke temperatuur, wat kletsen met andere gasten en de medewerkers, boekje lezen en wat relaxt om me heen kijken. In vind het er echt heel fijn!

Ik viel wederom met mijn neus in de boter, het eiland stond in het teken van de Eid holidays en celebration, een islamitisch feest. Vele bewoners gaan naar hun geboorte eiland om daar gezamenlijk met familie het feest te vieren. 4 dagen lang was er een uitgebreid programma met muziek concerten, traditionele dansen, sport competities, parades en allerlei activiteiten. Het meest in het oog springend was de ‘colours game’, je ziet voornamelijk jongeren rondlopen met flesjes en waterpistolen met gekleurd water en zakjes gekleurd poeder. In mum van tijd zijn alle gezichten vrolijk gekleurd en ook de kleding wordt langzaam een kleurig schilderij. Toeristen ontkomen er ook niet aan, al werd ik wel eerst heel voorzichtig benaderd om te kijken hoe ik zou reageren, en werd m'n gezicht daarna van wat kleur voorzien. 

 
Bovenstaande foto's zijn niet van mij, maar komen van de website van Maafushi.

De volgende dagen bestaan uit alle ochtenden duiken, in de middag even op de kamer bijslapen, relaxen op Bikini Beach of in de tuin in de schommelstoel, beetje eten en een drankje. Wat een heerlijke tijd!  De eerste duik na een paar maanden niet-duiken vind ik altijd weer spannend, hoe was het ook alweer? Maar binnen 5 minuten voel ik me weer als een vis in het water en geniet ik van de prachtige onderwater wereld. Het is niet erg druk en we komen bijna geen andere duikers tegen. Het koraal is her en der wel wat beschadigd helaas, maar dat maakt de diversiteit aan vissen ruimschoots goed. Hele scholen vissen van allerlei formaten en kleuren, grote zeeschildpadden en haaien. Nee, uiteraard niet de grote gevaarlijke mensenetende, maar ongevaarlijke rifhaaien, ook in alle soorten en maten. 

De tweede dag duiken we bij 'manta point' en omdat het nu het manta ray (reuze manta) seizoen is (ze zijn hier maar een paar weken per jaar) en is het bijna zeker dat je ze ziet. Voordat we met duikspullen te water gaan, springen we allemaal met snorkels en vinnen in het water en zien inderdaad diverse manta's om ons heen zwemmen. Wat een imposante beesten, groot, heel relaxt en best snel. Zie de filmpjes (bij de video's) die een van de dive-masters met de go-pro maakte. Vorig jaar in Indonesië heb ik ze ook al gezien, maar ik vond het wederom erg imposant en was onder de indruk. Ook tijdens het duiken komen we diverse manta's tegen......

De laatste dag ga ik nog mee met een snorkel trip. Samen met 2 andere stellen, een gids en een kapitein gaan we met de speedboot op pad. We snorkelen op een rif tussen vele vissen en later tussen de grote zee schildpadden. Even later zien we dolfijnen vrolijk rond zwemmen en springen en als afsluiting hebben we een lunch op een zandbank. Prachtig wit zand, blauwe zee en een stralend zonnetje....... Hoe mooi wil je het hebben?

De dagen op Maafushi vlogen om en ik heb me zelden zo relaxt gevoeld. Natuurlijk is er een verschil met de resort eilanden, die misschien wat luxer en nog meer op toeristen gericht zijn, maar ik vond de tijd op Maafushi juist heerlijk. Het contact met de vrolijke en behulpzame bevolking en de relaxte levenswijze vond ik zeer aangenaam. Niemand is gehaast en iedereen is even vriendelijk en geïnteresseerd. Vanaf Maafushi kun je ook gemakkelijk tripjes maken naar andere (resort) eilanden of naar de hoofdstad Male mocht je dat willen. Ik vond het een geweldig eiland met de spierwitte stranden en een adembenemende mooie turquoise zee. Duiken en snorkelen tussen de vele vissoorten, groot en klein, van bijna transparant tot de meest prachtige kleursamenstellingen, maar ook tussen de haaien, schildpadden en manta's. De zonsondergangen, de volle maan en de baby haaitjes zwemmend bij strand, het duiken met schildpadden, haaien en manta's... Het staat allemaal in m'n geheugen gegrift, net als vele andere herinneringen.

Wat een  heerlijke afsluiting van deze reis, waar ik maar liefst 7 landen in 12 weken bezocht, 8 verschillende vliegtuigen nam, 7671 km per trein aflegde en ontelbare bussen, tuktuks en taxi's nam. Mijn nieuwe wandelschoenen direct aan de beurt waren met 585 km wandelen, een Mongools paard ook zo'n 100 km voor z'n rekening nam, ik vele kilometers op te kleine fietsjes wegtrapte en mijn slippers een week lang in het zand in de Malediven lagen.

Een reis die begon met een vlucht vanuit Düsseldorf naar Moskou, waar het WK voetbal net startte, gevolgd door 4 dagen en nachten in de trein door Siberië naar Irkutsk en het Baikal meer. Weer 2 dagen in de trein naar het wonderschone Mongolië, waar de paardrij tocht een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt was. Het weerzien met Elske na weer 2 dagen in de trein in Beijing en de heerlijke, ontspannen week bij haar thuis. Japan dat me verraste met de uitzichten in de Japanse Alpen, de gestructureerdheid van de samenleving en de prachtige cultuur. In het voor mij onbekende Zuid-Korea werd ik tevens verrast door de prachtige natuur en cultuur, maar ook de geschiedenis en de huidige situatie met Noord-Korea vond ik indrukwekkend. In Sri Lanka was ik korter dan vooraf bedacht, het was er druk en een treinstaking nekte m'n plannen, maar het is naast Mongolië een land dat ik zeker nogmaals en dan wat langer ga bezoeken. En als laatste het eiland Maafushi in de Malediven, het heeft m'n hart een beetje gestolen.......

Het was weer een fantastisch avontuur en ik ben ontzettend dankbaar dat ik het weer kon en mee mocht maken. Ik vind bloggen terwijl ik reis erg leuk, zo blijven de herinneringen voor mezelf ook levend, maar ik blog ook om iedereen een beetje op de hoogte te houden. In eerste instantie mijn familie en vrienden, maar ik vind het nog leuker dat er zo ontzettend veel mensen (ook onbekenden) hebben mee gelezen, gereisd, geleefd en reageerden op mijn blogs. Ondanks de grote afstanden heb ik me ook altijd dichtbij Nederland gevoeld en nooit alleen. Dat is de vraag die ik vaak krijg: "Voel je je nooit eenzaam of alleen?". Ik kan daar echt oprecht op antwoorden dat dat niet het geval is, ik reis dan wel alleen, maar er zijn altijd overal mensen om je heen. Mensen net als jij en ik, met een goed hart en interesse in de ander, waardoor er mooie gesprekken en prachtige en bijzondere ontmoetingen plaatsvinden...... 

(Alleen) reizen maakt je leven absoluut rijker dan je ooit had durven dromen!

En inmiddels ben ik al weer een weekje in Nederland. Na een enerverende terugreis met 2 tussenstops en een gemiste vlucht in Parijs, kwam ik maandagmiddag aan in Amsterdam. Na een cappuccino met vriend Marc, die me heel lief onverwacht op stond te wachten, nog 2 uur met de trein naar Emmen, waar ik mam na 12 weken weer kon knuffelen. Het eten stond klaar bij vrienden Chiel en Irene en om 20.30 uur stortte ik in……. Douchen en naar bed…… Hoe heerlijk is het om weer onder je eigen douche te staan en in je eigen bed te slapen!  Het is ook weer ongelofelijk fijn om weer thuis in Exloo te zijn, m’n leven hier weer op te pakken en terug te kijken op wederom een waanzinnige reis. En natuurlijk weer plannen te maken voor de toekomst…………………