Hoge bergen, diepe dalen.

Je verwacht een soort Oostenrijks bergdorp na al die haarspeldbochten, maar niets is minder waar. Een prachtige stad gelegen aan een meer, wel heuvelachtig, maar verder gewoon erg Vietnamees. Gelukkig wel een stuk koeler, dat is na een paar weken hitte wel fijn. Zondag heb ik rondje om het meer gelopen, toch zo'n 7 km en daarna een lange tijd op de markt rond gedwaald. Er is een overdekte markt, volgestouwd met etenswaren en heel bijzonder, iedereen verkoopt hetzelfde. Je vraagt je af hoe elke verkoper hier z'n geld kan verdienen. Ook buiten staan weer enorm veel stalletjes met fruit, eten en handelswaar. In de loop van middag komen er mobiele keukentjes bij en wordt er gekookt op straat. Een paar plastic tafeltjes en krukjes erbij, allemaal in maatje 'mini' en klaar is je restaurantje. Wat een gezelligheid! Ik heb wel enige twijfel over de  kwaliteit van met name het vlees, koelkasten zijn er namelijk niet op straat....... Ik hou het maar bij heerlijk vers fruit en ga dan lekker ergens zitten en genieten van alle bedrijvigheid om me heen. 

Twee Australiërs hadden me zondagochtend bij het ontbijt gevraagd of ik met hen mee wilde maandag, voor een tour in de auto in de omgeving. Mr. Hung kwam ons halen bij het hotel in z'n luxe auto. Hij is een zogenaamde Easy Rider, een gids die je de omgeving laten zien per auto of motorbike. Je ziet ze erg veel in Dalat, maar ook in de rest van Vietnam steeds meer.  Een perfecte manier om de omgeving te zien en bezienswaardigheden te bezoeken. Hij nam ons mee naar een bloemenkwekerij, zijde-farm, 2 verschillende watervallen, een pagode, een koffie-farm, een champignon kwekerij en een handwerk-borduur bedrijf. Vooral de omgeving van de Elephant waterfalls was indrukwekkend. Een behoorlijke klim en afdaling over rotsen en kleine trappetjes, prachtig en best gevaarlijk, want erg glad. Je kon ook echt achter de waterval komen, heel bijzonder, maar wel een natte aangelegenheid :-). De andere waterval was zelf veel mooier, maar was wel erg toeristisch, met aangelegde paden en een park-achtige omgeving. 

Daarnaast vond ik de koffie-farm erg interessant. Vietnam is een van de grootste koffieproducerende landen ter wereld, voor mij een onbekend gegeven. De Weasel-coffee is wereldberoemd en een van de duurste koffie's. Ook niet raar als je hoort hoe deze koffie gemaakt wordt. De koffiebessen worden verbouwd op een plantage en daarna aan een wezel-achtig dier gevoerd. De pitten worden in de ontlasting teruggevonden en worden dan bewerkt tot koffie. Een beetje onsmakelijke gedachte, maar het schijnt erg lekker te zijn. Ook de zijde-farm was bijzonder om te zien. Hoe van de zijde-cocon uiteindelijk een zijden draad wordt gemaakt door zo'n 20 hardwerkende dames in de hitte was wel erg interessant. En erg onder indruk was ik van de dames die het prachtige en beroemde borduurwerk maken in een hele mooie art omgeving. Je moet het echt van dichtbij zien om te ontdekken dat het geborduurd is. Het lijken schilderijen of zelfs foto's, vooral die waar mensen op afgebeeld staan. Maar het is met de hand, in maanden en soms zelfs jaren, steekje voor steekje geborduurd, echt heel indrukwekkend!

Omdat ik het erg leuk vond om met een gids op pad te zijn (je ziet en hoort veel meer dan als je in je eentje wat rond rijdt), sprak ik nog 2 dagen met Mr. Hung af, maar dan voor een tour op de motorbike door de bergen. Dinsdag reedt hij op z'n motor en ik achter hem aan op een scooter. Maar liefst 125 km reden we door de bergen. Met fantastische uitzichten, een goede weg en kleine dorpjes of een enkel huisje her en der. Onderweg ergens een een drankje en later een lunch. Wat ik nu precies heb gegeten kan ik je niet vertellen, in elk geval rijst en ook groenten....... mam, je kunt trots op me zijn :-)  

's Avonds heb ik voornamelijk gegeten in normale restaurantjes. En als je alleen eet of ergens zit, kom je bijna altijd wel in gesprek met iemand. Een 10 jarige jongen vond het wel interessant en begon een heel gesprek. Hij sprak goed Engels, dat leerde hij op school. Zijn ouders spraken geen Engels, maar zaten vol trots te kijken dat wij met elkaar konden praten. Z'n jongere vriendje kon ook een beetje Engels mee praten en zo hadden we een leuk gesprek. Ze waren ontzettend nieuwsgierig naar mijn leven in Nederland, dus we hebben wat foto's op m'n telefoon bekeken. Vooral de ski foto's vonden ze interessant, sneeuw hadden ze nog nooit gezien. Een dag later in een  ander restaurantje komt er een Vietnameze jongen naar me toe en vraagt me in het Nederlands of ik uit Nederland kom. Huh, hoor ik dat nu goed? Hij blijkt een Nederlandse vader te hebben en wordt tweetalig opgevoed. Z'n moeder is de eigenaresse van het restaurant en komt later ook nog even in het Nederlands mee praten, erg gezellig. 

De bevolking is voor groot deel afhankelijk van het toerisme en er wordt veel geld verdiend aan de rijke Westerlingen. Maar nog steeds is er ook veel armoede, veel bedelaars op straat, hard- en langwerkende mensen en helaas ook veel misbruik. Ik noemde laatst al de zielige verhalen van kinderen die leren om te bedelen i.p.v. te werken. Maar ook dieren hebben het hier niet gemakkelijk, het dierenwelzijn staat op een heel ander niveau dan bij ons in Nederland. De wezels die gebruikt worden voor de koffie-productie zitten bijvoorbeeld in kleine kooitjes en komen er nooit uit. En ik kwam op 2 verschillende plaatsen olifanten tegen, die klaar stonden om tegen betaling toeristen te vervoeren. Deze olifanten zagen er overigens niet slecht uit, ze hadden voldoende gras om te eten, en ik heb ze niet zien 'werken'. Maar ik weet zeker dat er op ander plekken deze dieren een ontzettend zwaar leven hebben. Ik heb er dus wel een beetje moeite mee dat ze gebruikt worden voor het plezier van een toerist. Deze beesten horen in de natuur........ Aan de andere kant vond ik het heel bijzonder om ze zo van dichtbij te zien. Impossante beesten en best een beetje eng, ze zijn wel heel groot! Ik heb een klein stukje gefilmd van een olifant die nieuwsgierig leek en wel heel dichtbij me kwam. Gelukkig worden steeds meer mensen zich bewust van de slechte omstandigheden van ook dieren. Deze week kwam in het nieuws dat de beruchte Tijger Tempel in Thailand eindelijk dicht is. (lees dit artikel voor meer informatie http://www.nrc.nl/next/2016/06/01/monniken-40-dode-ingevroren-tijgerwelpen-is-norm-1625151). Een stap in de goede richting, we moeten blijven nadenken en als toerist niet meewerken (en dus niet betalen voor zo iets) aan zulke misstanden. 

De omgeving van Dalat lijkt een beetje op Italië en Oostenrijk, maar dan met een tropisch regenwoud. Ik vond het geweldig om zo rond te toeren, lekker in de zon, prachtige omgeving en niet na hoeven denken waar ik heen rijd. Gewoon mijn kleine vriend Mr. Hung volgen op z'n grote motor. Woensdagmiddag ging mijn bus om 16 uur naar Nha Trang en 's ochtends hebben we nog weer een ritje gemaakt. Nu samen op zijn motor, met mijn backpack achterop. Hij wilde me ook wel naar Nha Trang of zelfs Hoi An brengen...... Of eigenlijk..... Hij wilde wel met me trouwen!! Wees gerust, hoe heerlijk ik het hier ook vind, ik heb 'nee' gezegd en kom gewoon terug! Mr. Hung is overigens 1.60m, 60 jaar en niet echt mijn type, dat moge duidelijk zijn :-) 

Hij bleef heel galant, want hij zette me niet alleen af bij het busstation, hij regelde ook het kaartje voor me, bracht me naar de bus, wachtte tot de bus ook echt vertrok en zwaaide me uit. Hij noemde me 'my sister', want m'n naam kon hij niet goed zeggen. I laik joe mai sister, joe aar bjoetifol leedie....... (Check het filmpje op de motor, het aanzoek staat er niet op overigens) Thank you very much for the great experience and bye bye, Mr. Hung!  

Vier uur later arriveerden we in Nha Trang. Een soort tussenstop, want ik wilde de volgende dag doorreizen naar Hoi An. Op het station direct een kaartje geregeld voor de nachtbus naar Hoi An en daarna naar het guesthouse. Ik was al gewaarschuwd, Nha Trang is niet echt een leuke stad, met veel hoogbouw, wel een mooi strand, maar ontzettend veel Russen. De menukaarten zijn in het Russisch, de teksten op winkelpuien zijn in het Russisch en ik word zelfs aangesproken in het Russisch. Inmiddels heb ik ook besloten dat ik de meeste Russen geen prettige mensen vind. Ik vind ze erg asociaal, ze hebben veel lawaai, geen respect voor het personeel, drinken veel en komen erg arrogant over. 

Ik breng een dagje door op een heerlijk terras aan het strand en meld me om 18 uur bij het busstation...... Waar op de een of andere manier mijn reservering niet is genoteerd en er geen goede plek meer is in de bus. De enige plek die er nog wel is, is op de achterbank, in het midden, tussen 4 Vietnamezen.......  Aangezien het een slaapbus is, zou ik dus gezellig 15 uur lepeltje-lepeltje liggen met ze. Dat zag ik echt niet zitten en dus zat er niets anders op om de volgende dag te gaan. Helaas was m'n guesthouse vol, dus ander hotel geboekt en nog een extra dagje Nha Trang. Ook die dag heb ik op het terras doorgebracht en kon ik 's avonds gelukkig wel met de nachtbus mee naar Hoi An. 

Een heel avontuur, zo'n nachtbus. Iedereen heeft een eigen gereserveerde plek in een soort van tandartsstoel. Daarboven is ook nog weer een stoel, dus het lijkt op een stapelbed. De stoel kan vrij plat, dus je zou er moeten kunnen slapen. Eén maar..... de tandartsstoel is niet berekend op lange Westerse benen, dus alsnog een beetje krom en dubbelgevouwen de nacht doorgebracht tussen 40 ronkende Vietnamezen en 2 Britten. Om 5 uur werd ik bruut gewekt dat we eruit moesten, de Britten en ik. Oké dan, een beetje slaapdronken (ik ben niet op m'n best als ik net wakker ben.......) strompelen we uit de bus en staan met z'n drieën elkaar aan te kijken: en wat nu? En warempel, daar kwam een transfer-busje aan, die ons 8 km verder naar Hoi An bracht. Daar werden we gesommeerd uit te stappen en verder te gaan achterop een motor. En dat zonder een woord Engels. Je maakt wat mee, zo 's ochtends vroeg....... En zoals altijd, ook dit kwam goed, ik werd keurig afgeleverd bij mijn hotel. Kosten van deze 500km van Nha Trang naar Hoi An, omgerekend nog geen €12,-

Ik had een iets luxer verblijf geboekt dan de afgelopen weken en ik werd enorm blij van wat ik zag. Een prachtig, nieuw gebouw, een mooi zwembad en ik werd nog blijer toen de eigenaresse me vertelde dat ik m'n kamer al in kon. Ik heb heerlijk een paar uurtjes geslapen op m'n kingsize bed (echt 2.20x2.20m!), daar was ik wel aan toe! 

Het was een hele bijzondere en emotionele week, met veel mooie bergen en ook een diep dal....... We verloren een goede en dierbare vriendin, een van onze hechte vriendengroep de Peerdewichter. En dan is zover weg zijn ineens heel vervelend en lastig, je wilt je verdriet delen met elkaar, bij elkaar zijn en elkaar steunen. Gelukkig bestaat er tegenwoordig Skype en Whats App, is er bijna overal WiFi en konden we veel contact met elkaar houden. Dank je wel lieve meiden, door jullie had ik het gevoel er bij te zijn! 

"Afscheid nemen bestaat niet" zingt Marco......... in ons hart leef je voort ❤️

Inmiddels ben ik al 2 dagen in Hoi An en ik heb het hier heerlijk. Een fantastisch mooi guesthouse, heerlijke kamer, leuke eigenaren en andere gasten en een prachtige stad met ontzettend veel sfeer. Ik vermaak me nog wel even hier!