Bye bye Asia!

Wat een heerlijke afsluiting op Koh Tao, het duik paradijs van Thailand. M'n hutje ergens in the middle of nowhere op een berg was in eerste instantie even wennen. Het ligt erg afgelegen en de weg er naar toe is eigenlijk meer een steil onverhard zand- en graspaadje, met veel stenen en kuilen. Ik had direct na aankomst bij de pier een scooter gehuurd en reed dus met backpack op m'n rug op zoek naar m'n onderkomen. Het zuidelijke deel van het eiland is prachtig, maar erg heuvelachtig en de wegen zijn slecht, soms onverhard met enorme kuilen en stenen en oneffenheden en erg steil. Niet een beetje steil, maar echt steil....... Ik heb erover gedacht om niet verder te gaan, want het was best eng. Het resort stond niet op de kaart en er waren ook geen bordjes aan de weg, mensen die ik vroeg kenden het niet (het is ook maar erg klein met vier bungalows), dus het was nogal een uitdaging om er te komen. Maat toen ik het pad uiteindelijk gevonden had, was ik verkocht. Wat een prachtig plekje en wat een leuk bungalow hutje. Erg basic, maar zo rustig en sfeervol........ 

Het is een open hut, wel met ramen en deuren, maar onder het dak is het open.  Dat betekent dat er ook nogal wat beesten binnen kunnen komen. De klamboe om het bed zorgt ervoor dat je 's nachts beschermt bent. De muggen vielen wel mee binnen, maar de gecko's, spinnen en torretjes zag ik regelmatig rondscharrelen. Wederom even wennen, maar ach, ze doen niets en het heeft ook wel wat om in de natuur te bivakkeren. Vooral het douchen was een bijzonder. Koud regenwater, weinig druk en onder de sterrenhemel.....gaaf hoor! Ik heb maar een paar nachten buren gehad, verder was ik er helemaal alleen te gast en heb ik genoten van de rust, de geluiden in de natuur en de sterren 's nachts. Ik ben een paar keer in slaap gevallen in m'n hangmatje op de veranda........
 

En natuurlijk kwam ik ook om te duiken. Een keuze maken uit 70 duikscholen is ook nogal een opgave, Tripadvisor en een beetje geluk brachten me bij Big Bubble Diving. Vrijdagochtend om 8 uur vertrokken we naar South West Pinnacle voor 2 duiken. Toch eerst even weer spannend om onder water te gaan, het blijft tegenstrijdig dat je kan ademen onder water. Al heel snel voelde het weer vertrouwd en kon het grote genieten beginnen. Het was een prachtige dag, het zicht onder water was super en een prachtig rif met heel veel vissen. Vooral de momenten dat je omringt bent door hele scholen gekleurde vissen vind ik fantastisch. Onwerkelijk mooi die onder water wereld. 

Op zondag heb ik nog een keer 2 duiken gedaan, nu bij Sail Rock, maar liefst 1,5 uur varen. Gevolg was dat we om 6 uur moesten vertrekken, en ik dus om 5.15 uur al moest opstaan. Niet echt mijn ding overigens, maar het was het waard. Wederom een prachtig rif en heel veel vissen. Hele scholen met prachtig gekleurde vissen en tijdens de eerste duik waren we enthousiast over een paar grote barracuda's (zeesnoek) die we zagen. De tweede duik zwom er een hele school van zo'n 40 stuks langs! Ter info, barracuda's zijn tussen de 1 en 1,5 meter lang. Helaas niet mooi gekleurd, gewoon grijsachtig, maar wel erg indrukwekkend! Ik krijg nog wat filmpjes en foto's binnenkort van het duiken. 

Ook onwerkelijk mooi is Koh Tao zelf. Veel natuur en prachtige stranden. Vooral het strand Chalok Baan Kao, waar ook de duikschool zit is echt zo'n Bounty strand. Een droom locatie....... Ik heb dus voornamelijk wat rondgetoerd op de scooter van strand naar strand, vier keer gedoken, veel aan strand op een terras gezeten, lekker gegeten en gedronken met leuke mensen (wederom met Duitsers, maar hele leuke en een Engelsman) en relaxed in m'n hangmatje gelegen. Ik had het al op Facebook gezet, ik wilde nog wel een paar weken blijven, wat was het heerlijk, een prachtige (iets te korte :-)) afsluiting. 

En dan ben je zomaar een dikke 11 weken in Azië geweest en kijk je terug op een fantastische reis. Wat een indrukken, belevenissen en ervaringen. Wat heb ik veel gezien, gedaan en ontmoet. Ontmoeten van nieuwe mensen, culturen en levenswijzen, maar ook zeker het ont-moeten........ Ik moest even helemaal niets........... Leven met de dag, geen vastgestelde route of afspraken. Alleen maar doen waar ik op dat moment zin in had, met andere mensen of juist alleen, wat een nieuwe heerlijke ervaring! Natuurlijk moest ik af en toe reizen, dus op tijd ergens zijn of dingen regelen, maar dat voelde zeker niet als "moeten". 

De laatste weken gingen enorm snel, en dan besef je in een keer dat je nog zoveel langer zou willen ont-moeten en dat zelfs bijna 3 maanden als veel tekort voelt. Er is nog zoveel dat ik zou willen doen, zien en beleven...... De wereld is zo groot en een leven is te kort.......

Naar huis gaan geeft een dubbel gevoel, ik hou van m'n thuis in Exloo, van m'n familie en vrienden en kijk er enorm naar uit om iedereen weer te zien en te spreken. Maar ik heb ontdekt dat ik ook hou van dit heerlijke leventje, het ontmoeten en ont-moeten, een verrijking om dat te ervaren en wat zal ik het straks missen!

En dan zijn er vele dingen die ik zeker niet ga missen, een kleine opsomming: het idiote toeteren in de steden, vieze toiletten, 100 keer per dag de vraag: "Tuktuk madame?", ( of "taxi of motorbike madame?"), de muskieten en alle andere kleine beestjes, het zeurderige Engelse taaltje van de meeste Aziaten, roggelende mensen, airco's op standje 'diepvries', smakkende Aziaten, opdringerige verkopers, kinderen die moeten werken, hardrijdende chauffeurs, voordringende Aziaten, het gevoel dat je altijd opgelicht wordt door verkopers, water uit de kraan dat je niet kan drinken, WC's waar je geen papier mag doorspoelen, hurktoiletten, de idiote verkeersdrukte in sommige steden, miljoenen scooters, de luchtverontreiniging in de steden, de tientallen jeukbultjes, olifanten of andere dieren die misbruikt worden om toeristen te vermaken, groezelige kamers en hostels, de soms enorm slechte wegen, gekke Duitsers :-) en zo kan ik nog wel even doorgaan......

Maar er zijn veel meer dingen die ik wel ga missen, er zijn zoveel bijzondere en prachtige momenten geweest. De fantastische ongerepte natuur, de vriendelijke en behulpzame Aziaten, het heerlijke eten, de prachtige plekken waar je onverwacht terecht komt, de leuke mede-reizigers,  de vrijheid van het niets moeten, het alleen-beleven, maar niet alleen-zijn, de kleurige kleding van sommige culturen, de hele dag op teenslippers lopen, de geuren en kleuren, het saamhorigheidsgevoel met mede reizigers, de onverwachte leuke ontmoetingen, het handen en voeten communiceren met locals die geen woord Engels spreken, streetfood, de prachtige onderwater wereld, de zon die bijna altijd schijnt, het buiten leven, de heerlijke warme avonden, het vrije gevoel en ja, zelfs die idiote gecko's, die ook gewoon in je kamer komen met hun enorme lading lawaai op de meest ongelukkige momenten, ook die ga ik missen......

Kortom, het was een fantastische tijd en ik zou het maanden of zelfs jaren vol kunnen houden geloof ik. 

Ik ga je missen Azië en kom zeker terug! 
 

Inmiddels heb ik al een dagje reizen achter de rug. Vanochtend met de boot in 5 uur naar Surat Thani gevaren, daarna een uurtje bus, een uurtje vliegen, weer een uurtje bus en een kwartiertje shuttlebus en nu in een hotelkamer vlakbij het vliegveld. Want helaas, helaas, morgenvroeg vlieg ik naar huis. Via Dubai en om 20 uur hoop ik op Schiphol te staan.

En dan mag ik vrijdag alweer afreizen naar Flachau in Oostenrijk, er moet gewerkt worden...... Ik mag weer een weekje reisleider zijn voor VillaVibes, met een groep van 40 personen de Oostenrijkse bergen in, op de fiets of wandelend. Even heel iets anders, maar ik heb er zin in!

Een allerlaatste blog zal nog volgen over een week of 2...... Ik ben nog niet uitgeschreven geloof ik :-)