Cultuur, natuur en avontuur in Zuid-Korea.

Op zaterdagavond om 20 uur land ik in Seoul - Zuid-Korea vanuit Osaka - Japan. Prima vlucht, met uitzondering van beenruimte, ik zat net als m’n Australische buurman redelijk opgevouwen. De bagage ligt snel op de band, de controles gaan vlot, ik wissel m’n Japanse papiergeld om voor de Koreaanse Wong en ga direct ook even langs de ATM (geldautomaat). Ik stap in de bus die m’n guesthouse me heeft aangeraden en in een luxe touringcar rijden we zo’n 70 kilometer van het vliegveld naar de stad. Het is al laat, niet druk op de weg en anderhalf uur later stap ik uit en loop de laatste 2 kilometer naar m’n guesthouse. Het is ook hier warm en klam, ook al is het in middels al 23.00 uur.

Zuid Korea, een land dat nog niet zo heel bekend is als vakantieland en al helemaal niet onder de backpackers. Er zijn ook lang niet zoveel blogs of andere informatie op internet te vinden als andere landen in Azië. Zuid-Korea ligt in noord-oost Azië op het zuidelijk deel van het Koreaans schiereiland en behoort inmiddels tot een van de drie rijkste landen van Azië. Het land is veilig en de criminaliteit is laag. Dat merk je, ook hier laat iedereen z’n spullen gewoon op tafel liggen als je even naar het toilet gaat en alle tassen zijn weer open. Ook op straat of in de metro is er geen moment van onveilig gevoel. 

De eigenaren van m’n guesthouse verwelkomen me hartelijk, spreken best goed Engels en vinden het geweldig om een buitenlander te ontvangen. Het zal ook niet de laatste keer zijn dat me gevraagd wordt of ik alleen reis en waar m’n man is........ In heel Azië is het toch wel wat vreemd en zielig om als vrouw alleen te leven en te reizen. Om constant dit soort vragen te vermijden helpt het overigens wel dat ik altijd een trouwring draag, de trouwring van m’n veel te vroeg overleden vader...... 

M’n guesthouse ligt in het centrum van Seoul en ik ga de komende dagen weer wandelend op pad. Als eerste naar het prachtige in 1395 gebouwde Gyeongbokgung Paleis uit de Joseon dynastie waar ik onder andere heel veel jonge mensen en stelletjes in traditionele Hanbok klederdracht zie. Later zie ik op elke hoek van de straat een kleding verhuurbedrijf voor een Hanbok kostuum en blijkt dat je gratis toegang hebt tot vele musea en paleizen als je in klederdracht loopt. Ondanks dat Irene via de whats app me bijna smeekt dat ik ook in zo’n mooie jurk daar ga rondlopen, sla ik het echt over....... het is ook hier ruim over de 38 graden en veel te heet wat mij betreft. Inmiddels is het me ook duidelijk dat de selfie-stick hier is uitgevonden....... waar ik ook kijk, iedereen maakt honderden selfies of laat zich honderden keren fotograferen door vriend of vriendin in allerlei posities. Er moeten echt duizenden selfies op die telefoons staan!

  

Maar wat weet ik zelf eigenlijk over Zuid-Korea? Heel weinig eigenlijk, ik heb me helemaal niet ingelezen van te voren. Zuid-Korea kwam eigenlijk zomaar op m’n pad terwijl ik een vlucht naar Japan boekte en ja, waarom ook niet? Het blijft fantastisch; de vrijheid van het voor een langere tijd alleen reizen, niets plannen en vooral doen waar je op dat moment zin in hebt..... Zuid-Korea dus. Wat ik wel weet over Zuid-Korea? Samsung, LG, Kia Motors, Olympische Winterspelen, Gangnam Style en natuurlijk de situatie met Noord-Korea. 

Na wat leeswerk kom ik er onder andere achter dat Zuid-Korea grotendeels uit bergen bestaat. De nationale hobby is hier hiken, net als in Japan. Ook iedere Koreaan trekt er in het weekend op uit met de meest geavanceerde hikingspullen en outfit en de Nordic walkingstokken worden hier nog serieus veel gebruikt. Verder is er nog niet zoveel informatie te vinden op internet over het reizen in Zuid-Korea, dus ik moet veel zelf uitzoeken. 

Zuid Korea is iets meer dan 2x zo groot als Nederland heeft 50 miljoen inwoners en ongeveer de helft woont rond hoofdstad Seoul. In Seoul zelf wonen 10 miljoen mensen. De dagen in Seoul loop ik vele kilometers, ik vind dat over het algemeen leuker dan steeds de metro te nemen. Met regelmatig een stop in de airco bij een van de vele koffietentjes is het wel te doen, al blijf ik het eigenlijk gewoon te heet vinden om heel veel te doen. Uiteraard bezoek ik de toeristische attracties als de Bukchon Hanok Village, een wijk dat eigenlijk een traditioneel dorpje binnen de stad is en Ihwadong Village, een leuk wijkje met vele kunst uitingen, galerieën en winkeltjes. Ook de straat Insadong is een populaire buurt, met talloze restaurantjes, café’s en souvenirwinkeltjes en best leuk om even door te lopen, maar soms echt te toeristisch naar mijn zin. Onderweg kom ik wel wat andere reizigers tegen, maar eigenlijk weinig westerlingen.

De oude stadsmuur bij het Naksan park beklim ik midden op de dag en daar laat ik vele zweetdruppels achter........ Bij een oud vrouwtje koop ik een flesje water en krijg ik er zomaar een perzik erbij..... Ze spreekt geen woord Engels, maar 2 Chinese meiden die er ook water kopen vertalen alles een beetje. We hebben een leuk gesprek en ik kan ze er uiteindelijk van overtuigen dat ik niet zielig ben omdat ik alleen reis, maar dat ik dat echt leuk vind. We lopen een stukje samen op, dat blijft leuk van het reizen, zomaar mensen ontmoeten en wat samen ondernemen.

Over 2 weken ga ik nog terug naar Seoul en kan ik dan nog wat dingen te bezoeken die nu niet meer lukken. Ik wil o.a. heel graag naar de DMZ, Demilitarized Zone, het grensgebied tussen Noord- en Zuid-Korea, een van de strengst bewapende gebieden ter wereld. Je kan dit gebied alleen bezoeken met een excursie en onder hele strenge voorwaarden. Dat kan blijkbaar niet van vandaag op morgen, maar over 2,5 week kan ik mee met een dagtrip naar de DMZ. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het ook wel spannend vind........

Dinsdag neem ik de bus naar Sokcho, aan de oostkust van Zuid-Korea. In de hoop dat het daar wat koeler is en om daar het Seoraksan National Park te bezoeken. Helaas is het niet echt koeler overdag, alleen in de avond waait het wat en dan is het aan de zee wel aangenaam. Uiteraard wil ik naar het National Park om te hiken en met de bus rij ik er heen. Een prachtig park, alles heel goed aangegeven, netjes verzorgd en schoon. Zelfs alle openbare toiletten zien er prachtig en schoon uit, in heel Korea overigens, dat is in onze Westerse wereld echt wel anders! 

Ik besluit om niet te gaan lopen, maar met de kabelbaan naar boven te gaan. Het is echt te heet om met 35 graden 10 km bergop te lopen. Uiteraard moet ik nog wel een stukje lopen en kom dan op een prachtige rotsformatie met een geweldig uitzicht. Ik kan Sokcho zien liggen aan de kust en kijk kilometers ver over de bergen. Op een rots met de voetjes over de rand bungelend eet ik m’n al eerder gesmeerde boterhammetjes met Nutella :-). Weer besef ik hoe gelukkig ik ben dat ik hier aan de andere kant van de wereld kan en mag zitten...... 

Op de terugweg hoor ik wat Nederlands en raak ik aan de praat met 2 jongens. Leuk om even ervaringen uit te wisselen en we zijn alledrie verbaasd dat er zo weinig westerse toeristen zijn. Het wordt een druk dagje qua kletsen, in de bus kom ik aan de praat met een Koreaans stel en in m’n hostel met een paar meiden uit Indonesië. In het Book cafe waar ik eet heb ik een heel leuk gesprek met de eigenaresse. Ze is Koreaans, was docente Engels, maar is haar hart gevolgd en heeft nu een restaurantje, waar je fantastisch kunt eten. Ze is erg lief, geintresseerd en erg dankbaar dat ik kom eten. Ook de overige gasten, allemaal Koreaans, vinden het leuk om wat te babbelen en stellen allerlei vragen over Nederland en de bekende vraag waarom ik alleen reis.

Sokcho is niet zo heel groot, ligt dus aan de zee en heeft ook nog 2 grote meren. ‘s Avonds koelt het er lekker af en ook aan het meer waar ik een middagje vertoef is het fijn om te zijn. In het centrum is een hele grote overdekte markt, trekpleister nummer 1, maar ik hou daar niet zo van ben ik inmiddels achter. Te druk, te warm en ik vind het er vaak vies. Er is wel een gezellige grote winkelstraat met vooral veel sportwinkels (voor de Koreaanse hikers) en om de 50 meter een koffietentje. Zuid-Korea is best heel westers, veel meer dan bijvoorbeeld Indonesië, maar heeft zeker ook wel veel Aziatische invloeden. Ik zie hier bijvoorbeeld ook weer de marktjes, de straatwinkeltjes en kraampjes en zelfs wat bedelaars, dat heb ik in Japan helemaal niet gezien (wat overigens niet wil zeggen dat het er niet is!)

Na 3 dagen heb ik het wel gezien in Sokcho en reis ik verder met de bus naar Gyeongji, een ritje van 3,5 uur in weer een super de luxe bus. Het openbaar vervoer is echt goed georganiseerd. Tussen de grote steden rijden Express bussen met alleen een kleine (plas) pauze bij een grote parkeerplaats met allerlei winkeltjes en eettentjes. Voor ongeveer 10-15 euro zit je in een gereserveerde business class stoel en word je 300 kilometer verderop afgezet op een grote busterminal, waar je zo verder kunt reizen met een stadsbus of de metro. De City bussen zijn iets goedkoper, maar stoppen vaker onderweg en doen er dus iets langer over. Alle bussen rijden zeer frequent, in elk geval elk uur, soms zelfs elk half uur. Zie je het al voor je in Nederland? Elk half uur rijdt er een luxe bus rechtstreeks van Utrecht naar Groningen (of waar dan ook naar toe) en dat tussen alle grote steden van Nederland...... Ik zie het nog niet gebeuren. De metro en stadsbussen rijden hier ook heel frequent, je staat vaak niet langer dan 5 minuten te wachten. Met een soort OV kaart kun je gebruik maken van bijna alle metro en stadsbussen in heel Korea. 

Gyeongju is een van de culturele hoofdsteden van Zuid-Korea. Het was bijna duizend jaar lang de hoofdstad van het Shilla rijk en staat sinds de millenniumwisseling op de Unesco Werelderfgoedlijst. Het is nu eigenlijk een soort openluchtmuseum en een van de belangrijkste toeristische bestemmingen van Korea. Midden in het centrum ligt het Tumuli Park waar zich 23 tombes van Koninklijke leden van het Shilla rijk bevinden. De bekendste is een 12,7 meter hoge Cheonmachong grafheuvel. In 1973 is deze bult uitgegraven en zijn meer dan 11.000 schatten ontdekt. Het is leuk om tussen de heuvels door te wandelen, je waant je in Teletubbie land............. het is overigens streng verboden om de grafheuvels te betreden, er staan hoge straffen op. Een van de graven is opengemaakt en replica’s van de gevonden schatten zijn daar tentoongesteld. Erg interessant. 

Naast dit park met koninklijke graven is ook weer een traditionele Hanok Village, met de bekende winkeltjes en eetgelegenheden. Het blijkt dat vele steden nog traditionele Hanok dorpjes hebben, het zijn oude, authentieke huizen, waar nog wel gewoon mensen wonen. Ze zijn wel allemaal gerestaureerd en zien er vaak als nieuw uit. Vaak wel charmant, maar ik vraag me echt af of alles nog wel zo authentiek is als beweerd wordt. Een eindje verderop is een straat met allerlei foodtrucs waar ik een hapje eet. Na een eerdere ervaring geef ik altijd aan dat ik “niet spicy’ wil, Koreanen houden namelijk van spicy....... Ik vind niet-spicy al spicy genoeg hier :-). Een eindje verderop klinkt muziek, op het plein is een concert gaande, een prachtig verlicht podium voor een van de grafheuvels, met een paar honderd stoelen en Koreanen die rustig luisteren. Diverse camera’s nemen het concert op en de dame die optreedt schijnt toch wel een beroemde Koraanse zangeres te zijn. Wat mij betreft een combi tussen Marianne Weber, Liesbeth List en Nana Mouskouri. Niet helemaal mijn genre, maar ze kan wel goed zingen. Aan het eind van het optreden wordt het nog wat swingender en gaan zelfs de Koreanen staan en klappen en zingen mee. En als je dan de enige westerling op het plein bent, ook nog blond en overal bovenuit steekt, komt er vanzelf een camera ploeg voor een interview....... Beetje jammer dat de interviewer ook slecht Engels sprak, ik heb dan ook geen idee wat er uiteindelijk is uitgezonden en wanneer.

De volgende dag huur ik een fiets en rijd ik rond door het stadje. Diverse tempels, grafheuvels en musea bezoek ik en tussen 12 en 15 uur weer in de airco met een cappuccino, het wordt echt een gewoonte inmiddels. Na 2 dagen reis ik door naar Busan, de twee na grootste stad van Zuid Korea. Het ligt in het zuiden aan de zee, dus ik hoop dat het weer wat koeler is daar. Ik kom aan in een prachtig hostel, midden in China town. Dat voelt in eerste instantie wat onveilig, maar dat is echt wat ik er zelf van maak en echt een vooroordeel.... Ook hier kun je met je tas open rondlopen, je telefoon in de winkel laten liggen en om 2 uur ‘s nachts gewoon over straat als vrouw alleen. Niet dat ik dat allemaal uitgeprobeerd heb trouwens!

Een paar kilometer verderop aan het water ligt de grote Lotte Department Store, een 13 verdiepingen tellende soort Bijenkorf winkel, met o.a. ook bioscoopzalen, een sportcentrum en ontelbare winkels en restaurantjes en een enorme foodhal met keuze uit tientallen eetkraampjes. Ik kom voor de bovenste verdieping, daar is het observationdeck en kun je heel Busan overkijken. Vooral in de avond prachtig en omdat het er een beetje waait is het er zeer aangenaam. In de buurt van de Lotte Mall zijn meerdere toeristische attracties als wederom een tempels, winkelstraten, een vismarkt enz. Ik merk dat ik een beetje tempel-, markt- en winkelmoe ben inmiddels. Het interesseert me gewoon niet meer zo, ik vind het vaak veel te toeristisch en te druk en overal het zelfde. Ik bezoek nog wel de Gamcheon Cultural Village, dat halverwege een berg ligt in de stad. Een charmante, kleurrijke wijk, zeker wel toeristisch (ook hier weer veel stelletjes in Hanbok klederdracht), maar nog niet niet te druk en te gemaakt. Ik kon zelfs een lekkere verse jus d’orange krijgen hier, fruit en gezond voedsel is wat lastig te krijgen in Koreaanse eetgelegenheden blijkt. Regelmatig ga ik naar de supermarkt voor de nodige vitaminen en om water in te slaan.

Uiteraard ga ik nog een dagje richting de zee en het strand. Het waait er heerlijk en dat scheelt toch een paar graden. Ik loop kilometers over de boulevard, geniet van de de wind en de omgeving en heb leuke gesprekken als ik ergens ga zitten. Koreanen zijn verlegen, maar ook wel een beetje nieuwsgierig vaak. Uiteindelijk komt er vaak een simpel, maar leuk gesprekje.

De volgende stop is Jeonju en wederom met de Express bus word ik afgezet op de terminal. Ik kom terecht in een guesthouse met een superleuke eigenaar. De kleine, snel, maar goed Engels sprekende Koreaan Kim, die alles voor z’n gasten doet. Een fijne en mooie kamer met een prachtige badkamer, ik ben aangenaam verrast. In de avond loop ik de wijk in voor een hapje en drankje en als ik om 23 uur terug loop is het nog steeds 29 graden. Ik wilde op de fiets de stad in de volgende dag, maar Kim overtuigde me dat het te heet was. Dus met de stadsbus naar de stad, waar uiteraard weer een Hanok Village was. Dit keer was het echt heel toeristisch opgezet en vond ik er niet zoveel aan. Het museum was weer wel leuk en interessant en ook de katholieke kerk die tegenover het museum stond was leuk om eens te bekijken na alle tempels en pagodes die ik de afgelopen weken heb gezien. Ik loop weer wat rond in de wijk, en mijd het hele drukke gedeelte. Er wordt me nog een keer gevraagd of ik ook in klederdracht op de foto wil en ik sla he beleeft af. Ik wil best op de foto, maar dan wel in m’n eigen backpack kloffie..........

Na twee weken Zuid-Korea kan ik zeggen dat de Koreanen echt heel vriendelijk, beleefd en voorkomend zijn. Sommigen zijn wel nieuwsgierig en beginnen een praatje, maar schamen zich voor hun Engels, terwijl ik ze prima kan verstaan. Ik zeg altijd maar dat het niets uitmaakt..... ik spreek namelijk geen Koreaans, dus het is fantastisch dat zij een beetje Engels spreken. Als ik uitcheck bij m’n guesthouse staat Kim klaar met de auto om me naar de busterminal te brengen. Ik zou gewoon met de bus daar naar toe, maar hij vind het blijkbaar wel gezellig om me te brengen. Hij loopt mee naar binnen de busterminal in, wil m’n backpack met alle geweld dragen, besteld een ticket voor me aan de kassa en daarna drinken we nog wat en brengt hij me naar de bus. Zulke dingen zijn toch geweldig, gewoon omdat hij het leuk vind om Engels te spreken en z’n gasten goed te verzorgen. En waarschijnlijk omdat hij mij een beetje zielig vind alleen op reis, ik kreeg nog allerlei adviezen mee......  Maar het allermooiste is dat hij er gewoon niets voor terug verwacht, ik vind dat soort dingen zo bijzonder en prachtig om mee te maken!

Inmiddels zijn we weer in Seoul, in een echt hostel. Het kost ook bijna niets, maar ik moet er wel even weer aan wennen. Hostels hebben vaak alleen slaapzalen met stapelbedden en gezamenlijke badkamers en toiletten. Ik reserveer altijd een single kamer met een eigen badkamer en dat kan dus ook in sommige hostels. Ik was alleen wel vergeten dat het in Azië ook mogelijk is een tweepersoonsbed op 8 m2 te zetten en om de douche boven de wc-pot te hangen, zodat alles nat is na een douche. Het is maar voor 3 nachten, dus we redden het er wel weer mee, maar het is wel een beetje krap. 

Ik vind Seoul een superleuke, levendige stad, als je ooit de mogelijkheid hebt, het is een echte aanrader. Er zijn veel historische gebouwen en plekken bewaard gebleven, er zijn prachtige parken, leuke winkelstraten, mooie en gezellige wijkjes en ook veel moderne winkelcentra en musea. Een prachtige mix tussen het Aziatische oosten en het moderne westen. In de wijk Dongdaemun staan vele grote shoppingmalls, maar ook Dongdeamun Design Plaza, de DDP. Een cultureel designcentrum, prachtig qua architectuur en binnen zijn er diverse bijzondere tentoonstellingen en art & design winkels. Het plein eromheen is een attractie op zich, er hangen allemaal jongeren rond gekleed in de beroemde K-pop style, ‘s avonds is het er prachtig verlicht en zijn er vaak diverse optredens van popartiesten. Vanavond waren de Koreaanse Nick en Simon er, met vele gillende Koreaanse meisjes als publiek. Vermakelijk om te zien.

Een bezoek aan het War Memorial of Korea Musuem mocht ook niet ontbreken vond ik. Een indrukwekkend en groot gebouw, met buiten al vele prachtige monumenten. Op het grote plein voor het museum wapperen alle vlaggen van de landen die mee gestreden hebben in de oorlog. De toegang is gratis en bij de ingang vraagt een medewerker waar ik vandaan kom. Als ik Netherlands/Niederlande zeg, geeft hij me een hand en bedankt me voor de steun die de Nederlanders gaven tijdens de Koreaanse oorlog. Wow, wat een bijzonder moment! Ik dwaal de hele middag in het museum, wat een informatie, veel films, documentaires, foto’s, en getuigenissen, allemaal goed tentoongesteld en veelal  in het Engels vertaald. Er staan binnen en buiten vliegtuigen, tanks en andere oorlogsvoertuigen, ik kijk m’n ogen uit. De trots van de Koreanen dat ze altijd weer onafhankelijk zijn geworden en de dank voor de steun van de landen die meevochten tijdens de oorlog voert de boventoon in het museum. Een interessante middag, ik ben weer een beetje op de hoogte hoe het ook alweer zat. In 1945 is Korea bevrijd van Japan, maar werd direct bezet door de Amerikanen in het zuiden en de Russen met de Chinezen in het Noorden. De opdeling zou tijdelijk zijn, maar beide delen ontpopten zich al snel tot een eigen entiteit. Het noordelijk deel werd communistisch en het zuiden democratisch. Van een op vreedzame wijze samengaan van beide delen was al snel geen sprake meer. Na het tekenen van de “staakt het vuren” vielen de Noord-Koreanen onverwacht toch Zuid-Korea binnen en was dat de start van de Koreaanse Oorlog. Van 1950-1953 werd er heel hard gevochten totdat er een wapenstilstand werd getekend. Die is nog steeds geldig, er is geen vredesverdrag getekend, dus de beide Korea’s zijn nog steeds in oorlog officieel, maar voorzichtige toenaderingen zijn er inmiddels zoals we allemaal weten. Maar ook de geluiden over het nog steeds produceren van kernwapens en het schenden van handelsembargo’s door Noord-Korea zijn weer in het nieuws. Hoe het allemaal af gaat lopen en wat de Koreanen er van vinden? Zij maken zich er niet zo druk over, ze leven al zo lang in deze situatie, de buitenlanders en toeristen zijn er veel meer mee bezig dan de Koreanen zelf blijkt. 

En dan is bijna de laatste dag in Zuid-Korea al weer aangebroken. Morgen ga ik dus nog naar de grens tussen beide Korea’s en daarna reis ik door naar het vliegveld, waar ik woensdag naar Sri Lanka vlieg. Ik maak een aparte blog van het grens bezoek, die volgt zo snel mogelijk.

Voor nu kan ik alleen maar zeggen dat onbekend Zuid Korea zeker de moeite waard is van het bezoeken. Het is veilig, schoon, goed georganiseerd, prachtige natuur, met vriendelijke en beschaafde mensen en een bijzondere en interessante historie. 

Nog een paar leuke bijzonderheden:

Koreaanse meisjes/dames zijn ontzettend met hun uiterlijk bezig. Ze lopen er altijd keurig en volgens de laatste mode bij en checken het los hangende haar om de 10 minuten in de spiegel achterop hun telefoon. 

Had ik al gezegd dat er veel selfies gemaakt worden? Honderden per persoon per dag volgens mij :-)

Om even bij de jongelui te blijven. Je ziet ontzettend veel stelletjes hand in hand lopen. Het wordt helemaal bijzonder als ze hetzelfde gekleed gaan.......... Zelfde shirt aan of een  jurk in dezelfde stof als het shirt van de jongeman.

Als je alleen reist ga je andere dingen zien: in Japan en Zuid Korea hebben ze mooie, gekleurde putdeksels.

Het blijft “in” onder de vrouwen om blanke huid te hebben. Vele lagen witte poeder op het gezicht of een witte crème die er een beetje een spookachtig gezicht van maakt. Ik vind het er zo onnatuurlijk uit zien, terwijl het zulke mooie mensen zijn.

Koreanen slapen overal, in bus, in de metro en ook in een eettentje.... terwijl ik dit zit te typen, zit er en stelletje tegenover me, waarvan de jongeman een filmpje op z’n laptop kijkt en z’n vriendin in een stoel voorover hangt en slaapt. Heel bijzonder en niet echt gezellig lijkt me. 

En zo zou ik bladzijden vol kunnen schrijven, maar daar ontbreekt me de tijd voor...... er is zoveel veel te zien en te beleven in dit voor ons zo onbekende en bijzondere land.

Het blijft leuk dat er zoveel mensen mee lezen en reageren. Nogmaals, ik kan niet altijd een reactie terug geven, maar ik lees zeker alles!

Liefs,

Ciska