Cappuccino weekje......

En nadat ik m'n blog geplaatst had vrijdagochtend en de berichtjes binnen stroomden van "veel plezier", "geniet" en "pas goed op jezelf" ging het toch even mis.......  

Al lopende stapte ik op een stoeptegel die blijkbaar los lag, kantelde en waardoor ik in een betonnen greppel viel. Geen botbreuken of ernstige verwondingen, wel een enorme snee in 'n knie. Het bloedde flink en ik had meteen door dat een pleistertje plakken niet voldoende zou zijn. Het toeval wilde dat ik achter een ziekenhuis liep, dus via de voorkant kon ik zo naar binnen strompelen en kwam ik eerst in een geboortekliniek, daar konden ze me niet helpen :-) En voor alle zwangeren onder jullie....... hier wil je liever ook niet bevallen........ 

Ik werd doorgestuurd naar de eerste hulp en hoera!......dat was een privé kliniek en zag er wel heel verzorgd en steriel uit. De nurse riep er direct een arts bij en die vond ook dat er gehecht moest worden. Verdoving, 4 hechtingen, lading desinfectie, gazen en verband, tetanus spuit, antibiotica en pijnstilling mee......  Ook de overige schrammen werden behandeld en kon ik met de taxi terug naar m'n hostel. 

Tja, en daar zat ik dan...... lopen ging eigenlijk niet, dus heb ik veel gezeten, gelegen, gelezen en cappuccino gedronken. In m'n hostel had ik wel wat aanspraak en af en toe hobbelde ik naar een koffietentje vlakbij. Gelukkig voelde ik me prima verder, voelde me niet alleen of verdrietig en heb ik het gewoon naar m'n zin gehad. Overal waren wel mensen om even mee te kletsen en ook het personeel van m'n hostel waren erg behulpzaam. Helaas wel erg weinig gezien van Kuala Lumpur dus...... de herkansing komt als ik weer naar huis reis, maar daar wil ik nu nog even niet aan denken :-) 

Op zondag ben ik met de bus vertrokken richting het zuiden, naar Malakka. Eerst met een Grab-car naar de bus terminal. Grab-car is een app in Maleisie waarop je aangeeft waar je naar toe wilt en de beschikbare chauffeurs in de buurt geven aan wat het ritje gaat kosten. Geen onderhandelingen over prijs of het gevoel hebben dat je wordt opgelicht, het is voor beide duidelijk. Fijne oplossing en voor €2,- werd ik keurig afgeleverd op de busterminal. Dat overigens super modern was, het leek wel op een groot vliegveld. Al het vervoer hier in Maleisie is fantastisch geregeld en kost bijna niets. Voor €2,80 werd ik in een VIP bus met een soort businessclass stoelen 150km verderop gebracht en daar werd ik keurig opgehaald door de eigenaar van m'n reeds via Booking.com geboekte hostel in Melakka. Top voor elkaar! 

Melakka heeft een rijke historie en is in het verleden bezet door Portugal, Nederland en Engeland. De niet-Maleisische invloeden zijn overal nog goed te zien. Zo staat er op het rode Dutch Square het Stadhuys en Christ Church en is er even verderop een prachtige Heeren straat met mooi gerestaureerde, beetje Nederlands uitziende panden. Wel een beetje jammer dat men dan doorslaat en ook een molen nabouwt en bijvoorbeeld van de tuktuks enorme toeristische spektakels met muziek en lampjes heeft gemaakt. 

Het 'neppe' blijft wel een beetje Aziatisch....... net als de vele Aziatische dames die om de 10 meter een selfie maken. Blijft wel hilarisch om te zien overigens.  

Mijn hostel bevind zich in ChinaTown, dat sinds 2008 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat. Met smalle straatjes vol oude koopmanshuizen, rode lampionnetjes aan de daken en gezellige terrasjes, hartstikke leuk! In historische panden zijn nu hippe koffiebarretjes, knusse boetiekhotels, galerieën, leuke winkeltjes en restaurants met veel lokale gerechten op de kaart. In het weekend is er elke avond een hele gezellig avondmarkt, met als hoogtepunt een karaoke op het plein...... 

Na drie kalme dagen in Melakka, waar ik weer voornamelijk heb gezeten, gelegen, cappuccino gedronken en af en toe een stukje lopen, ben ik doorgereisd naar het noorden van Maleisie. Weer met een VIP bus, waar ik in eerste instantie alleen in zat. In Kuala Lumpur kwamen nog wat Maleisiërs me vergezellen, maar ze spraken helaas geen woord Engels. Dus heb ik med de 7 uur durende busreis vermaakt met m'n e-reader en een beetje slapen, beide geen straf......

Aangekomen op het eiland Penang in de stad Georgetown...... en op slag verliefd op m'n koloniale guesthouse...... wat een geweldige sfeer! Ik werd welkom geheten door Kent, hij is de eigenaar van het "oude-meuk" winkeltje, het cafeetje en daarachter dus het guesthouse. Mijn kamer is erg basic, een betonnen vloer, golfplaten op het dak en met oude deuren en luiken, maar wel met een hemelbed, airco en WiFi (wat moeten we zonder Wifi :-)) Ik werd er heel blij van in elk geval! 

M'n knie herstelt eindelijk, de wond is bijna dicht en ik kan tenminste weer lopen. Het liefst zou ik fietsen, maar dat gaat dus nog niet. Dus m'n wandelschoenen aan en op pad door Georgetown, en wat is het een leuke stad! Overal leuke en hippe koffie- en eettentjes, veel leuke winkeltjes in prachtige panden en bijzondere street-art onderweg. Fantastisch om weer te kunnen lopen en rond te dwalen door een stad. Overal kom ik weer mede-reizigers tegen...... veel Engelsen en Duitsers en een paar Nederlanders. Leuk en erg gezellig, het blijft leuk om contacten te leggen onderweg en ervaringen te delen. 

Ook het centrum van Georgetown werd in 2008 uitgeroepen tot UNESCO World Heritage Site (samen met het historische centrum van Malakka). In het centrum zie je vooral veel typische Chinese shoplots die het hele centrum een kleurrijk en sfeervol karakter geven. Georgetown staat o.a. bekend om z'n street-art. Kunstenaar Ernest Zacharevic werd beroemd door hedendaagse gebruiksvoorwerpen te integreren in zijn tekeningen. "Het meisje op de fiets" bijvoorbeeld, is wereldwijd bekend. Al zwervend door de straten zoek ik alle kunstwerken op. Ik ben niet de enige....... en hoe verrassend...... er staat zelfs een rij om een foto te kunnen maken bij "het meisje op de fiets". Ik vind het wederom hilarisch om de foto-gekte te zien ( en ja, ik doe er zelf ook wel een beetje aan mee, maar in een rij staan om een foto te maken is voor mij echt 10 bruggen te ver :-))

Vandaag is m'n laatste dag alweer in Georgetown en heb ik samen met Australische Jessica, de Kek Lok Si tempel, de grootste boeddhistische tempel van Maleisie, bezocht. De tempel ligt 7km buiten Georgetown, dus we zijn met de bus gegaan. Daar kwamen we aan de praat met een local, die met 2 vrienden uit Singapore de tempel bezocht. Hij bood ons aan om ons nog verder naar boven te brengen met de auto, hij ging er toch heen met z'n vrienden. Het scheelde ons een enorme klim in de hitte, dus we gingen graag met deze Maleisische opa's van 70+ op pad. In een luxe, nieuwe Mercedes met alles erop en eraan werden we vervoerd naar de tempel. De mannen vonden het wel gezellig en we hebben enorm gelachen met z'n vijven. Helemaal toen we daarna op een lokaal marktje gingen eten en allerlei bijzondere gerechten 'moesten' proeven. Geen idee meer wat ik gegeten heb :-) Daarna namen we afscheid, de oude mannen moesten rusten zeiden ze, en we hebben ze uitgebreid bedankt voor de gezellige tijd. Het blijft leuk om zomaar mensen te ontmoeten en wat tijd samen door te brengen. 

En inmiddels ben ik terug in m'n guesthouse, m'n foto's aan het uploaden en blog aan het tikken. Morgenvroeg reis ik verder naar de Cameron Highlands....... Een busritje van 3 uur. Ben benieuwd hoe druk het er is, er was nog maar 1 betaalbare kamer beschikbaar (helaas met gedeelde badkamer, dat wordt een uitdaginkje....) en nog 1 plekje in de bus. Het blijkt ook hier in Maleisie een soort vakantie weekend te zijn. 

Ik wens jullie allemaal een heel fijn weekend, een fijne vakantie voor de vakantie-gangers en vooral een beetje meer zon en warmte! En maak er een fantastisch leuke Koningsdag van volgende week! 

Dank voor al jullie leuke en gezellige berichtjes, ik lees ze allemaal, maar kan niet alles beantwoorden. 

Dikke zoen!