Te paard door verrassend Mongolië

Om half 8 word ik opgehaald bij m’n guesthouse door gids Ems en rijden we naar het Terelj National Park, en uurtje rijden vanaf Ulaanbataar. Toby, een Duitse jongen die ook naar het park gaat vergezeld ons en onderweg stoppen we nog even bij een grote supermarkt en halen we nog wat boodschappen. Het eerste gedeelte van de weg is nog geasfalteerd, maar al snel wordt de weg onverhard en hobbelen en bobbelen we het park in. We rijden naar het ger-kamp van Tiara Tours, de organisatie waar ik deze trip geboekt heb. Het kamp bestaat uit een toiletgebouw met douches, een restaurantje en een tiental ger-tenten. In een van de ger-tenten trek ik m’n oude paardrijbroek en andere schoenen aan en kan ik m’n bagage achterlaten. De paarden staan al klaar, maar er is nog wat onenigheid over wat er precies mee moet en uiteindelijk duurt het nog ministens een uur voor we kunnen vertrekken.

De komende 3 dagen zullen we met z’n drieën een tocht maken door het park en overnachten in tentjes. Er is een extra paard als pakpaard mee, alle bagage hangt in grote tassen aan dit paard. En er gaat nogal wat mee; 2 tentjes, slaapzakken, slaapmatjes, kooktoestel, boodschappen, kookgerei, 20 liter water en een lading boodschappen. De paarden zijn van horseman Boqi, hij verzorgt de paarden en achteraf blijkt dat hij ook de route bepaald. De paarden zijn nogal wat kleiner dan ik gewend ben, meer het formaat IJsland paard, maar wat het meest opvalt is dat de zadels in een heel andere staat zijn en veel kleiner dan in onze Westerse wereld. Ik was er voor gewaarschuwd van tevoren, vandaar ook dat ik een oude rijbroek mee heb genomen om zadelpijn zoveel mogelijk te voorkomen. Gelukkig is mijn zadel voorzien van een extra kussen, maar zo comfortabel als thuis wordt het natuurlijk niet. De andere zadels zien er kaal en hard uit en liggen bovendien ook veel verder naar voren op de schoft en een stuk hoger. Het opstappen bleef grappig, want ik ben gewend aan een lange, sterke, wat verticaal gerichte hals, dus het bleef opletten om er niet zo overheen te duikelen.
 

 

De 19 jarige gids Ems is studente, heeft al wat periodes in het buitenland gewoond en spreekt uitstekend Engels. Horseman Boqi is een Mongool, woont vlak bij het kamp met z’n gezin en spreekt alleen Mongools. Zijn paarden zijn z’n inkomen, dus hij is er erg trots op en verzorgt ze goed volgens zijn normen. Met onze Westerse ogen kijken we daar heel anders tegen aan, zo zijn de ruggen niet geheel vrij van drukplekken, is het tuig niet helemaal passend, wordt er nog wel eens een corrigerende tik uitgedeeld en schreeuwt hij commando’s in plaats van te praten. Toch zijn de paarden heel prima, niet chagrijnig, schoppen en bijten ze niet, blijven keurig stilstaan bij het op- en afstappen en lopen vlot door. De commando’s zijn wel wat anders dan wij gewend zijn, een beenhulp komt niet echt door, het meeste gaat met de stem en dan is “voorwaarts/go” het meeste gebruikte woord. “Zjoe” in het Mongools. We “zjoe-en” heel wat af, want een drafje vinden Ems en ik ook leuk ter afwisseling. Boqi blijft met het pakpaard altijd stappen, draven lukt niet met zoveel bagage.

We gaan op pad en stappen het eerste gedeelte langs de weg, steeds verder van de bewoonde wereld. Onderweg komen we nog wel wat ger-tenten tegen her en der, de meeste Mongolen buiten de stad leven een nomaden bestaan, zoals ze dat al eeuwen doen. Ze trekken van regio tot regio, naar gelang de behoeftes van hun kuddes of het seizoen en wonen in een ger (ook wel bekend als yurt, Russisch woord). De ger is een ronde, vilten nomadentent waar de familie in woont en leeft en die ze in een uur kunnen het afbreken en opnieuw opbouwen. De nomaden families zijn voor het  grootste deel afhankelijk van hun dieren. Het vlees wordt gegeten (geen paarden!), melk wordt gedronken en gebruikt voor het aanmaken van verschillende zuivelproducten, de huiden en wol worden gebruikt voor kleding. Paarden, ossen en kamelen worden o.a. als lastdieren gebruikt. De kuddes van de nomaden zijn dus als het ware de hele basis van hun familiehuishouden en de Mongolen zijn dan ook heel trots op hun dieren.

Rond 13 uur zijn we bij de rivier waar we gaan lunchen. De paarden worden aan de boom gezet en alle tassen gaan van het pakpaard af. Ems maakt een lunch, maar is helemaal niet tevreden over de voedingsmiddelen die we meegekregen hebben. Het wordt dus kale spaghetti met gehaktballetjes. Niet echt heel smakelijk, maar er is geen saus, geen kruiden en zelfs geen zout. Beetje kaal, maar het vult wel en dus prima voor nu. Het is zaterdag en er zijn veel dagjes mensen die kamperen of bbq-en aan de rivier. Helaas lunchen we vlak bij een grote groep Chinezen, op zich niet zo erg, maar  Chinezen hebben altijd zo ontzettend veel lawaai vind ik. Sta je op een prachtige plek midden in de natuur, moet er vooral harde muziek gedraaid worden, is er een spreker via een microfoon en wordt er gezongen en vooral geschreeuwd en gelachen. Aan de ene kant vermakelijk, aan de andere kant jammer van de rust die je eigenlijk wilt op zo’n plek.

Na een uurtje gaan we weer verder en volgen we de rivier. Het landschap wordt steeds mooier, minder bewoond en er zijn minder mensen. We rijden door een redelijk vlak landschap, met af en toe wat heuvels en wat bomen. Het heeft wat geregend de afgelopen dagen, dus het is ziet er allemaal best groen uit. We komen veel loslopende paarden en koeien tegen, maar ook kleine eekhoorntjes en een soort konijntjes. De zon schijnt, het is een graadje of 20 en het waait af en toe flink. Dat maakt dat we wel een vest aanhebben en tevens een pet op, want de zon schijnt fel. ‘s Avonds wordt het frisser, helemaal als het blijft waaien en de temperatuur naar ongeveer 10 graden zakt, dus m’n meegenomen jas komt nog steeds goed van pas.
 

 

Aan het einde van de middag stoppen we, wederom aan het water, tussen loslopende koeien en paarden en een paar ger-tenten op de een kilometer afstand. We zetten de tentjes op en drinken thee in de zon. Ik ga nog een stuk wandelen langs het water en over de vlakte. Er staan een stukje verderop nog wat kampeerders en verder is er alleen rust, kabelend water, loslopende paarden en koeien en af en toe een Mongool te paard, die blijkbaar ook geniet van de omgeving.

Als ik terugkom is Ems met het eten bezig en eten we rijst met kip en stukjes wortel. Wederom wat smakeloos vanwege de ontbrekende kruiden, maar who cares...... ik zit hier bij een kampvuurtje in Mongolië op de grond in een prachtige omgeving, met wat grazende paarden en koeien om me heen en een ondergaande zon...... je hoort mij niet klagen! Rond 22 uur zoeken we de slaapzak op, Boqi slaapt buiten bij z’n paarden die ook loslopen, maar wel met gekluisterd zijn, zodat ze niet te ver weg kunnen. Hij slaapt op de zadeldekjes en heeft een hele dikke, lange jas aan, waar hij zo’n beetje helemaal in verdwijnt. Als ik op een gegeven moment aangeef dat ik het koud heb en naar bed ga, geeft hij aan dat ik wel bij hem in/onder z’n jas mag. Ik heb vriendelijk bedankt, hij woont zo’n beetje in die groezelige, niet fris ruikende jas........ zo koud heb ik het nu ook weer niet :-)

De nacht is wel koud en ik word vaak wakker vanwege de kou en het matje waar ik op lig is natuurlijk ook niet het meest comfortabele bed. Het uitzicht als ik rond 7 uur wakker wordt maakt wel weer heel veel goed. We eten een broodje met jam, een bakken eitje en een kopje thee.
 

 
Als de paarden weer gezadeld zijn en het pakpaard weer helemaal volgepakt, trekken we weer verder. Ik geniet me suf van de afwisselende omgeving en als we later wat meer de bergen in trekken, blijf ik me verbazen over de prachtig uitzichten. Ik maak honderden foto’s en vele filmpjes, ik kan het bijna niet geloven dat ik dit meemaak en wil alles digitaal vastleggen, maar vergeet ook zeker niet om het vast te leggen in m’n hoofd. Wat een prachtig landschap! 

Boven op de Rainbow Hill moeten we afstappen en lopen de berg af, het is te steil voor de paarden. Ik bedenk dat het me een beetje aan de Rocky Mountains in Amerika doen denken en aan oude cowboy films. Ook Arendsoog is al eens aan me voorbij geflitst, Boqi en z’n paarden lifestyle doen me daar een beetje aan denken. Het is nog net niet dat z’n paard op een fluitsignaal van hem reageert en hem redt uit een een of andere gevaarlijke situatie, maar de setting is er wel een beetje naar.....

We lopen een stuk naar beneden en bij een grote rots slaan we ons kamp op om te lunchen. Een maaltijdsoep en een appel als toetje en wederom op een prachtige plek. Ook hier loop ik even een rondje, klim nog een eindje omhoog en blijf me verbazen over de uitzichten. Wat is Mongolië prachtig!
 

  
De hele ochtend zijn we niemand tegengekomen en als we weer afdalen komen we wat meer in de bewoonde wereld. We komen aan het einde van de middag bij Turtle Rock aan, een toeristiche trekpleister van dit gebied, net als het nabije klooster. Naast het klooster trekken we weer de bergen in en slaan daar ons kamp op. Het was een lange tocht, maar de meest fantastische dag tot nu toe. Moe ploffen we alledrie op het kleed en liggen een uurtje met de billen omhoog bij te komen. We hebben dik 6 uur gereden en dat voelen we wel aan de billen :-). We zetten de tenten weer op, maken een kampvuurtje en eten weer een rijst met gedroogd vlees mengsel. We zitten vrij hoog (1700 meter) dus ook hier is het koud als de zon achter de bergen zakt. Vroeg de slaapzak weer in en ik val vrij snel in slaap. Midden in de nacht word ik wakker van geschreeuw, hoor Boqi en Ems praten, ze lopen buiten en ik hoor volgens mij nog meer mensen. Blijft toch grappig hoe dat in je hoofd werkt: ik denk onmiddellijk aan een overval en m’n hartslag gaat behoorlijk omhoog. Even later bedenk ik me dat dat natuurlijk niet het geval is en roep naar Ems wat er aan de hand is. Ze heeft bezoek van een vriend blijkt (ik was een beetje verbaasd, we zitten midden in de rimboe!) De rest van de nacht word ik wel regelmatig even wakker, maar hoor ik alleen het geruststellende gegraas van de paarden om m’n tent. Volgerns Boqi moest de zonsopgang hier prachtig zijn en rond 5 uur kijk ik even naar buiten. Dikke grijze lucht, veel wind en geen zonsopgang, dus ik slaap nog even door tot 8 uur. Het is koud met nog steeds veel wind, we ontbijten met jassen aan en pakken snel alles weer in om even later weer op pad te gaan.

We dalen weer af en onderaan bij Turtle Rock laten we de paarden drinken om daarna weer verder door het bos richting ons ger-kamp te gaan. Daar doen we ook nog een uurtje of 3 over, weer door een prachtige omgeving. Het lijkt een combinatie van de bergen in Oostenrijk en Italië, de steppen in Rusland, maar ook de bossen van Nederland, dit landschap heeft het allemaal. Denk daarbij aan een intens blauwe lucht met altijd wat witte wolken en wijdse uitzichten met veel groen schakeringen, dan kom je een beetje in de buurt van hoe Mongolië eruit ziet.
 

Aangekomen op het kamp hebben we een late lunch en spring ik daarna onder de douche. Ik krijg een ger tent aangewezen en ruim m’n spullen op en slaap een uurtje. ‘s Avonds eet ik met Nederlanders Renzo en Hester en de Duitse Toby, verder zijn er bijna geen gasten in het kamp. Wel gezellig om weer wat westerlingen te zien en te spreken. De eigenaar van Tiara is toevallig in het kamp en sluit ook aan. Hij heeft diverse tips en veel verhalen over zijn reizende leven, altijd leuk en zo wordt m’n wensenlijst qua reizen steeds groter. Een ding is zeker, ik had achteraf wat langer in Mongolië moeten blijven. Helaas moest ik vrij snel beslissingen nemen toen ik boekte en is dit niet tot me doorgedrongen. Een paar weken rondtrekken in dit immense en intrigerende land ga ik vast en zeker nog eens doen in de toekomst.

Ik ga rond 22 uur richting m’n ger-tent en dan komt een medewerker de kachel aandoen. Best lekker natuurlijk, want ik ben een koukleum, maar dit is wel echt heel heet. Ik zet de deur open en zit een poosje in de deuropening, terwijl de kachel achter me loeit, geniet ik van de avond, de sterren, de maan en de rust. Ik besef weer hoe gelukkig ik ben dat ik hier aan de andere kant van de wereld in zo’n omgeving naar de sterren mag kijken.

De volgende dag staat er niets gepland en heb ik alle tijd om wat aan te rommelen. Ik ontbijt, lees en schrijf wat aan m’n blog en loop een rondje. Ondanks m’n Mongoolse Simkaartje heb ik hier geen bereik en dat is best relaxt eigenlijk. Ik sorteer de lading foto’s die ik gemaakt heb en maak er nog tientallen tijdens een hike die ik in de middag nog met Renzo doe. Hester blijft met een boek beneden en wij lopen omhoog en willen daarna nog een kam over. Een behoorlijke klim naar zo’n 1950 meter, weer prachtige uitzichten en geen mens te zien. Alleen bergen, bomen, rotsen, koeien en geiten en oneindige groene uitzichten, met weer die mooie blauwe lucht met wolken. Oh ja, en vliegen...... heel veel vliegen (muggen voor de Drenten onder ons). Blijkbaar had ik een heel lekker geurtje..............

Als we drie uur later bezweet weer beneden bij het kamp aan komen nemen we een lekker koud drankje, een heerlijke douche en kunnen daarna alweer eten. Gids Ems eet ook mee en later sluit Toby ook aan, die zich verheugde op een avondje voetbal....... De volgende dag was hij wat verdrietig, Duitsland verloor de wedstrijd.....
 

En toen was het Mongolië avontuur alweer bijna voorbij. Vroeg in de ochtend worden we terug gebracht naar Ulaanbaatar. Renzo en Hester hebben nog een excursie in UB en daarna een 6-daagse trip door de Gobi woestijn. We nemen afscheid en ik ga weer naar m’n guesthouse en loop daarna UB in, nu met een stralend zonnetje en zo’n 30 graden. Toen ik aankwam was het een beetje somber vanwege de regen, nu is het er heerlijk, bijna te heet zelfs. Ik doe wat inkopen, loop wat rond en ga dan een paar uur zitten in een cafe om m’n blog online te krijgen. Een beetje een rommeldag, maar een goede afsluiting van het bezoek aan Ulaanbaatar....... Het leek in eerste instantie een sombere, saaie stad, maar mijn mening is nu zeker bijgesteld.

Morgen is alweer de laatste etappe van de treinreis, van Ulaanbaatar in Mongolie naar Beijing in China. Ik kijk uit naar een de treinreis door de Gobi woestijn en naar het weerzien met vriendin Elske in Beijing. Maar zeker ook naar een weekje wonen in haar appartement, slapen op een heerlijk logeerbed met een douche in een eigen badkamer en m’n was in de wasmachine kunnen stoppen. 

Inmiddels ben ik al een week in China geweest en het was zoals verwacht, heerlijk! De internet verbinding was niet goed genoeg helaas, dus jullie hebben er even op deze blog moeten wachten....... De China blog volgt deze week zo snel mogelijk.

Geniet van het prachtige weer in Nederland!
Liefs,
Ciska